CARMINA HOMERICA

21

mythicae de diis ac heroibus narrationes, ipsa expositionis probabilitate suavissimae; vitae priscae, naturae multo propioris, morumque velustorum simplicitatis fidelissiina imago; sermonis antiqui robigo, proprietas et nativa elegantia; numerorum deuique eximia suavitas ac dulcedo. Quodsi tot et tantae virtutes carminum horum maiorem partem nobis commendant, quanti ea Graecis aestimanda fuisse putabimus, qui iis iusuper, tamquam anualium suorum antiquissimorum venerandis monumentis, mythorumque, religionum, institutorum, artium, patrii sermonis, culturae genti suae propriae, plenissimis fontibus uterentur? Ceterum ingenii et poëseos antiquae reliquias has omni pretio cariores ex prisci aevi sensu, moribus et opinionibus iudicaudas et interpretaudas esse, etsi saepe dictum est, dicendum ta men est saepius.

- -

Blackwell Enquiry into the life und writings of Homer, Lon. don. 1735. tertium ed 1757. 8 Robert, Wood Essay on the original Genius of Homer, London 1775.4. Kop pen Ueber Homer's Leben u Gesänge, Hannover 1788: 8.- Herder. Homer ein Günstling der Zeit-in Fr. Schil leri Horis a. 1795. — Everh Feithii Antiquitatum Home. ricarum I. IV. Argentorari 1743 8.- Riccii Dissertatio nes Homericae, Florentiae 1740; recusae cura Bornii Lipsiae 1784 8.-cf. Sulzer Theorie der schönen Künste, cum auctariis Blankenburgii, voce Homer.

§. 19.

Cuius praecepti, dici vix potest, quam parum memores fuerint non solum multi inter recentiores Homericorum interpretes, sed etiam veterum maxima pars, qui, postquam litteris tandem consignatae erant Ilias et Odyssea, modo res mythosque carminibus his comprehensos, modo orationem et singula verba pro consiliis suis, opinionibus, sensis, perperam intelligerent, saepius inepte explicarent, reprehenderent, quid? corrigere etiam et mutare aggrederentur. Quae prava sedulitas, ut alias multas causas silentio praeteream, effecit, ut usque ad aetatem Ptolemaeorum Graeci constanti quadam textus Homerici constitutione carerent. Octo quidem hoc temporis intervallo

22

RECENSIONES ET INTERPRETES HOMERI

diversae scripturae exempla innotuere (Graeci dionθώσεις vocant), quarum διορθώσεων sex, auctoribus ignotis, ab urbibus denominantur (ai noλtızai, s. ai κατὰ πόλεις, αἱ ἐκ πόλεων) Massiliotica, Sinopica, Chia, Argiva, Cypria, Cretica; duae clarissimorum virorum, Antimachi Colophonii, epici počias, et Aristotelis (ý εz tov vágonzos nomina gerunt. Nam de editione Homeri, quae Euripidi minori, tragici ex fratre filio, a solo Suida tribuitur auctori, fides parum explorata est. v. Wollii Prolegg. p. 185. Boeck hius de Gr. Trag. Princip. p. 236 sqq. At Ptolemaeorum demum temporibus plures a criticis Alexandrinis, Zenodoto Ephesio, Aristophane Byzantio, Aristarcho, Cratete, aliis, factae sunt Homerici contextus recensiones, inter quas Aristarchi illa adeo se probavit viris doctis, ut ex ea saeculo II. aut IV. aerae vulgaris, denuo instituta recognitione, carminum contextus vulgatus, qui nunc exstat, prodiret. Eidem Aristarcho duorum operum in viginti quatuor, qui nunc numerantur, libros seu rhapsodias divisionem nos debere, iam veteres non sine probabilitatis specie

testantur.

Lud. Küsteri Historia critica Homeri, Francof. 1696. 8.Wolfii Prolegomena ad Homerum supra laudd.

$ 20.

Ex quo lectio Homeri in scholis Grammaticorum frequentari coepit, codicibus passim adscripta fuit annotatio, partim critica, contextus corrigendi et refingendi causas et rationes exponens, partim quae sen→ tentias et verba poëtae explicaret, partim grammatica. Accessere Grammaticorum Alexaudrinorum quibus Periclis iam aetate Sophistae praeluserant, tum de singulorum locorum sententiis, virtutibus et vitiis, singula scripta, philosophici et rhetorici generis illa, dubitationes, quaestiones et responsа, άлоρήματα, προβλήματα, ζητήσεις earumque λύσεις; tum commentarii magis ad grammaticam spectantes, de lectione et acceptione, de formis et etymis singulalarum vocum (σημειώσεις, σχόλια, ὑπομνήματα), etiam

SCHOLIA IN HOMERVM

23

aderos sive improbationes versuum aut vocabulorum. Quo annotationum numero in dies magis crescente, auctorum vero plerumque, ut fit, memoria et nomine oblitteralis, serius exstiterunt, qui commentariorum horum notarumque excerpta, sed consilio diverso, delectu autem ac iudicio parum subtili, cum recentiorum grammaticorum nugis tricisque antiquiora et proba putide miscentes, consarcinarent. Cuius generis commentarii miscelli, sub nomine Scholiorum in Homerum, aetatem nostram tulerunt, quorum certae nunc classes constitui possunt. Ex antiquioribus scholae Alexandrinae commentariis plurima, maxime critici argumenti, quaeque doctrinam et litteraturam Homericam spectant, servala sunt in codice Veneto principe et praestantissimo, quem Villoisonius cum Homeri Iliade, ex eodem cod. descripta, vulgavit Venetiis 1788. forma maxima. Altera classis Scholiorum, antiquorum quidem, sed eius generis, quod in quaestionibus et disputationibus ethicis praecipue et rhetoricis versatur, priore, quod nolles, locupletior, in pluribus exstat codicibus, ut in Veneto altero, Townleiano et Victoriano, Lipsiensi, Leidensi, Mosquensi, aliis. Tertiae classis, et exfonte diverso ducta, sunt Scholia brevia, quae Didymi, Grammatici Aristarchei doctissimi et laboriosissimi, Augusti temporibus florentis, nomen mentiuntur, et partin verborum, partim rerum atque mythorum breves expositiones, pleraque etiam ex glossis interlinearibus, continent, vulgata primum, ad Iliadem illa, Homeri contextu non addito, ab Io. Lascari, Romae, 1517. forma max., hine, una cum Scholiis ad Odysseam, ab Aldo Manutio inde (1521 et 1528. II Voll, octonis) in plures contextus Hom. editiones propagata. Tandem Scholiorum congeriem, e pluribus codicibus operose collectam, exhibuit Eustathius, Archiepiscopus Thessalonicensis, circa a. 1160. clarus, sed quorum maxima pars e fontibus parum antiquis ducta, observationibus grammaticis et rhetoricis fere absol vitur, adscriptis plurimis, tum antiquiorum poëtarum, in quorum lectione multum versatus erat, tum imprimis Athenaei et Strabonis locis. Praeterea e Scholiis antiquioribus, vocum singularum et dictionum,

24

HOMERI LEXICA. CODD. MSS. Et edd.

primo rariorum et obsoletarum, deinde notiorum etiam et vulgarium, explicationes, λέξεις et γλώσσαι quae dicuntur, collectae, inque ordinem alphabeticum redactae sunt; unde Lexica graeca in Homerum orta, e quibus Etymologicum Magnum, et Apollonii Sophistae Lexicon Homericum, primo a Villoisonio Parisiis 1773. II. Voil. 4. deinde ab Hermanno Tollio Lugd. Bat. 1788. octonis editum, inter primaria subsidia Homericae lectionis et verborum interpretationis merito habeutur.

Heyne De Scholiis in Hom. carmina, Lexicis et Glossariisin editionis Iliadis T. III. p. LIII sqq.

§. 21.

Codices Mss. Homericorum carminum, quorum paucissimi saeculum XII. et XI. excedunt, aliquot praestantiores modo enumeravi. Addantur his unus H. Stephani perantiquus, cuins lectiones notabiles in Thes. L. Gr. dispersit; Vratislavienses sex, Oxoniensis Iliadis, Harleianus Odysseae a Rich. Porsono collatus, et duo Vindobonenses, quorum, ut plurium aliorum, recensum dedit Heynius loco cit. p. XXXVI et p. LXXXVII sqq. Idem, eodem loco, T. III. p. IV-XXXV, editiones (quarum index copiosissimus cognosci potest ex Bibl. Gr. Fabricio-Harlesiana Vol. 1. p.414 sqq., collata Harlesit Instrod. in hist. ling. Gr. T. I. p. 145. T. II. parte II. pag. 325. et Supplem. T. I. p. 79 sqq.) praecipuas poëtae, quae usum criticum habere possunt, addito de iis iudicio, enumerat, e quibus notemus principem quidem Florentinam, cura Demetriorum, Cretensis et Chalcondylae, 1488. fol. Aldinas quatuor, Venetiis 1504-152. octonis; Iuntinas, quarum prima Florentiae 159. 8. prodiit; Romanam cum Eustathio 1542-1550. 3. Voll. forma maxima; Turnebi, Parisiis 1554. 8.; Henrici Stephani, inter Poetas Gr. principes heroici carminis, 1566 fol.; Barnesianam à Iosua Barnesio Canta-. brigiae 1711. II. Voll. quaternis vulgatam; Clarkianam, Loudini 1729-1740. IV. Voll. et pluries repetitam, primo 1754. totidem Voll. quaternis; Glasguen

a

EDITIONES CARM. HOMERICORUM

25

sem splendidissimam, ex Clark. diligentissime expressam, 1756-1758. 4 Voll. fol. Ernestianam Lipsiae 1759-1764. 5 Voll. 8., repetitam cum Prolegg. Wolfii, Glasguae 1814. 5 Voll. 8. Vindobonensem Fr. K. Alteri, Iliadis 1789.90. 2 Voll. 8. et Odysseae 1794. 8. Villoisonii editionem Iliadis supra commemoratam, quam insecuta est, quoad contextus Homerici crisin, accuratissima Fr. Aug. Wolfii, Iliadis et Odysseae Lipsiae 1804-1807. 4 Voll. 8. et Heynianae, Iliadis, maior cum doctissimis commentariis, Lipsiae 1802. VIII Voll. 8., et minor cum brevi annotatione, ibidem 1804, 2 Voll. 8. His nunc addantur praeter 1. B. Gailii edit. c. vers. lat. et gallica et notis, Parisiis 1801. 7 Voll. 8. et 12. Oxoniensis editio Iliadis et Odysseae cura Rich, Porsoni 1800 sqq 4 Voll. 4min. ad cuius fidem nuper Homerica Carmina nitida editione vulgavit vir graece doctissimus G. H. Schaeferus Lipsiae typis Tauchmitii 1810. 5 Voll, duodenis. Homeri Ilias cum Excerptis ex Eustathii Commentariis, et Scholiis minoribus, editore J. A. Müllero, Misenac 1814. 3 Voll. 8. Ilias Homeri cum veteri graeca paraphrasi e codice bibliothecae Mediceae Theodori Gazae manu scripto, editore Nicol. Theseo Cyprio, Florentiae 1810-12. 4 Voll. 8. —- Homeri Odyssea gr. et lat. cura 1. G. Hageri. Editio nova recensioni Wolfianae accommodata, Chemnitii 1814. 2 Vol. 8. Carmina Homerica, Ilias et Odyssea, a Rhapsodorum interpolationibus repurgala, et in pristinam formam, quatenus recuperanda esset, tam e vett. monumentor. fide et auctoritate, quam ex antiqui sermonis indole ac ratione redacta, cum notis et Prolegomenis, in quibus de eorum origine, auclore et aetate, itemque de priscae linguae progressu et praccoci maturitate diligenter inquiritur (v. supra p.19.), opera et studio Rich. Payne Knight, Editio secunda. cf. The Classical Journal for 1814. Londini, Fasc. 15. 16. 19. — Prospectus d'une edition de Fragmens très anciens de l'Iliade d'Homère accompagnés de peintures par Angelo Majo. cf. Millini Mag. Encyclop. 1814. T.IV. p. 444 sqq. E versionibus Homericorum carminum paene innumeris sufficit memorare metricas latinas ĺliadis, Cunichii Romae 1776 fol. et

-

-