Page images
PDF
EPUB

Eos velim ita tractes, ut sciant meam commendationem apud te plurimùm valere. Accipies eodem tempore oratiunculam quandam meam, in pulchellum, nescio quem, terræ filium, qui Academiæ nostræ conviciari ausus est; non impunè, ut videbis, si quid apud istiusmodi vappam ac nebulonem valeat mucro orationis meæ. Conturbaci, ut ait Cicero de suis Commentariis, Gallicam nationem. Quid agit Hafez, deliciola nostræ? Nunquámne carmina illa suavissima, te interprete, prodibunt in lucem? Placétne tibi versio mea Anglica, carminis istius Egher an Turki? Nostratibus certè quidem non displicet. Vellem plures alias Anglicè vertere, sed otium non suppetit. Neminem adhuc inveni, qui libellum tuum de re militari reddere dignè posset. Præfatio tua omnibus et docta et elegans videtur; sed opus (quod tute ais in proœmio) titulo Osúlûl hikm fi nezámi' lümem aiunt non respondere. Ejusdem libri @pwrótutov Turcicè scriptum (cum cæteris Constantinopoli excusis, et bellissimo carminum Mesihii exemplari) in bibliothecâ Regiæ nostræ Societatis vidi. Cupio scire, num facile sit omnes eos libros quos laudas, ab Ibrahimo editos, vel in Germania, vel in Thraciâ, aut Hungariâ emere? quod si fieri posset, illorum compos esse pervellem. Ecquidnam de Turcis novi? Μεν εἰρήνης οὐδεὶς Aóy; Equidem, simul ac de belli Russici exitu certior factus fuero, legationem Turcicam apertè petere constitui; nunc occultè et susurratìm. Rex, optimè in me affectus; optimates satis beue

voli; mercatorum societas admodùm mihi favet: illud solum vereor, ne quis competitor potentior in scenam prodeat, et me cursu prævertat. Si petitio felicitèr evaserit, dii boni! s nalaveavieúdoμai; Primùm, tuo Vindobonæ fruar colloquio; dein literis Asiaticis madebo; Turcarum mores ex abditissimis fontibus exhauriam;-sin aliud contigerit, Piñocopuléov. Erit forum; non deerunt, ut spero, cau sæ; erit litium plena messis; restabit eloquentia, studium; restabit poësis, historia, philosophia, qua rum singulis rectè colendis vita nostra hæcce hu1 mana, oro vuv Bpoloi toμev, vix sufficiet. Multa alia

habeo quæ dicam, sed me imperiosa trahit,-non Proserpina, ut spero, at si qua est fori ac judiciorum fautrix Dea. Longiores literas expecta: tu intereà ad me quàm longissimas mitte. Te unicè ac fraternè diligimus.-Vale!

No. XXII.

JONESIUS ROBERTO ORME, S.

IV. Id. Apriles, anno 1772.

Quantâ cum voluptate, quantâque admiratione tui, historiam de bello Indico legerim, faciliùs possum animo complecti, quàm verbis enarrare: ita enim dilucidè abs te consilia, res gestæ, et rerum eventus declarantur, ut iis profectò, dum legebam, non mente solum sed re interesse, non tam lector, quàm actor esse, visus sim. In primis mihi placebant vitæ ac naturæ hominum, aut rerum gestarum gloriâ, aut sapientiæ laude florentium, abs te declaratæ; nec minorem narrationi venustatem afferunt, locorum insignium descriptiones,

NN 2

scriptionés, velut illa Gangis fluvii planè graphica ; et sanè animadverti non modò poëtas, sed politiores omnium ferè ætatum historicos in fluviis describendis haud parum artis ac studii posuisse: sic Achelöum Thucydides, Teleböam Xenophon describit, uterque suo in genere egregiè; sed hic, ut semper, venustè ac brevitèr; ille, ut sæpiùs, elatè atque horridulè. Ad genus dicendi quod attinet, si elegantia et in verbis constet, et in verborum collocatione, quàm elegans oratio sit oportet tua, in quâ verba lectissima, semperque apta ad id, quod significant, ordine pulcherrimo collocantur; quæ laus est in scribendo propè maxima. Quòd si historiæ tuæ partem alteram, quæ à te jamdudum flagitatur, in lucem protuleris, cùm bonis omnibus ac tui similibus gratum feceris, tùm nominis tui famam latiùs diffuderis: nec justum videtur ornari abs te ac celebrari regionem Coromandelicam, si negligatur ea, quain rex quidam Indicus delicias terrarum vocitabat, Bengala.—Vale!

No. XXIII.

JONESIUS F. P. BAYER HISPANO, S.

Prid. Cal. Mart. an. 1774.

Libelli tui de Phænicum Lingua et Colonis, qui dubito doctiórne sit an jucundior, bellissimum exemplum accepi; et quanquam vereor, ne aurea æneis, tanquam Homericus ille Diomedes, permutare videar, mitto tamen ad te, in grati scilicet animi testimonium, commentarios meos poëseôs Asiaticæ, qui si tibi arriserint, id scito magna mihi voluptati fore.—Vale !

No.

No. XXIV.

JONESIUS H. A. SCHULTENS, S.

Id. Jul. an. 1774.

Adolescentulum summâ modestiâ, diligentiâ, virtute præditum, cui nomen Campbell, quíque ad te hoc literularum pertulerit, majorem in modum tibi commendo. Is in Indiâ mercaturam facturus est; sed priusquàm longam istam et molestam navigationem susceperit, sermonibus quibusdam Europæis atque Asiaticis, et ex his præcipuè Persico, addiscendis, operam est daturus. Quantum illi vel in studiis vel in negotiolis adjumenti afferre poteris, tantum mihi allatum autumavero; ipsum prætereà tibi semper devinxeris.

Quid agit Haririus noster? Ecquando abs te ornatus, prodibit in lucem? Nos in foro tempus consumimus; quicquid otii datur, id omne legibus interpretandis historiisque legendis conferre cogimur. Commentarios meos ad te misi, quos te spero accepisse.Vale!

No. XXV.

H. A. SCHULTENS

لفريد عصره و قریح وهره یونس

السلام

Quoties, amicissime Jones, fortunati ejus temporis, quod in beatâ vestrâ insulâ transegi, subit memoria, toties animum sentio miro quodam voluptatis sensu perfundi, à gratissimâ recordatione jucundæ tuæ atque utilissimæ, quâ frui mihi licuit, consuetudinis.

consuetudinis. Simul verò tui desiderium tam ve hementer excitatur, ut absentiam tuam feram ægerrimè. Quam animi ægritudinem sin minùs tollere, at lenire potest, dulce epistolarum commercium. Et reverâ non illud tempus indè à reditu in patriam effluxisset, absque ut nihil prorsus de me audires, nisi cùm ipse variis, iisque insolitis, negotiis fuissem districtus; tum timuissem, ne studiorum tuorum molestus essem interpellator. Tollit hunc metum, gratissimum, quod nuper à te accepi, commentariorum tuorum munus, quod eò mihi gratiùs accidit, quò videre indè licuit, mei memoriam tibi nondum excidisse. Maximas omninò ago habeoque gratias pro terso illo tuo atque elegantissimo libro, quem summâ aviditate legi, perlegi, relegi, et, nè vivam, obstupui. Simul tamen sincerus Musarum nostra, rum amator deplorandam illarum sortem indolui, quibus in summâ cultorum suorum penuriâ tantum virum eripiunt rauca fori jurgia. Ergóne eas non habent venustates, eas gratias, ut aliis quæ non nisi opes et honorum titulos dotem adferunt, præferri mereantur? Ergóne non ita placet sola carum forma, et habitus elegantissimus, simul et suavissimus, ut cultores alliciant, qui, spretis aliis, perditè eas ament, iis solis se oblectent, atque toti cum iis sint? Ignoscas, mi Jonesį, talia amicè tecum expostulanti.

Operis tui non nisi pauca, duo fortè vel tria, exempla hucusque ad nos sunt delata. Fac, quæso, ne illorum copiam ulteriùs nobis invideat librariorum socordia. Accipies brevì orationem, quam hìc loci habui, inauguralem de finibus literarum Orienta

« PreviousContinue »