HINC elegi tenues, et quicquid funera musæ
Degeneris cantu solet incestare, facessat :
Nil opus est humili lacrymas, excire querela,
Indecores lacrymas, modici solatia luctus,
Queîs ferme scelus augustos aspergere manes.
Invadens animum gravior jubet impetus, illo
Arduus incedam pede, quo decurritur Hector
Cæsus, et invictus bustum conscendit Achilles,
Major enim celebrandus adest ut verior heros.
Ille super quondam licuit quod fingere vere
Magnus, et antiqui commentos grandibus ævi
Conciliare fidem, (minus est, inferre pudorem
Invidiamque movere,) potis, cui tota merenti
Nobilior claris et certis Ilias actis
Turgeat, Iliadem nuce jam complectimur illam.
Non divos oriens, aut reges ille parentes,
Nec proceres jactat, titulosve obtendit inertes;
In laudem fortuna viri (se intrudere vana
Quæ specie solet et famæ decerpere florem)
Nulla venit, solida virtus radice suaque
Nixa stetit, de se pronascens gloria pure
Emicuit, nimio nec avorum sanguine tincta.
Nec de sorde tamen, rudis aut e fæce popelli,
Rectius a media sed crevit origine, lucis'
Ut nil abriperet, sors nil affunderet illi,
Propriaque ex coleret vacuum solertia campum.
Crediderim tamen occulto quod semine, vena
Et tacite lapsa per stirpis devia, priscos
Attigit heroas, quos transiit indole summa;
Indole, quæ primis Martem spiravit ab annis,
Absentemque procul cupido trans æquora voto
Quæsivit; populosa ubi deses ad ostia Rheni
Centum edormierat, vel centum eluserat annos,
Sortes alternans suspenso fine, capaces
Erudiensque animos generosa in lege nocendi.
Is simul ac juvenem pulchra feritate calentem
Aspicit, ambabus deprensum complicat ulnis,

Et blando, præter morem, sic excipit ore :
Gratus ades, si venturi modo vocibus ævi
Credetur quicquam, natu mihi maximus, acrem
Protinus excipies qui toto corde Gradivum,
Evadesque meæ consummatissimus artis.
A me desumes amplissima præmia laudis,
In me sed potiora refundes fœnore grato.
Magna geres, pugnace manu, majora sagace
Perficies animo, vi præpollentior utra,
Ambiguum; terras simul illustrabis et undas
Virtute amphibia, se res fundente per omnes;
Res utcunque geres, quo vertes cunque teip-

sum,

Indivulsa tuæ hærebit victoria dextræ;
Vana nec hæc sterilisque et tantum clade no
civa

Inclyta, sed validos præbens mortalibus usus.
Scilicet instauranda tuis decernitur armis
Regnorum collapsa salus; depellet iniquæ
Vis ferale jugum a patriæ cervice minacis
Nominis aura; manus tumidos exerta rebelles
Comprimet; exangui subiges horrore feroces
Bellator facilis, victorque innoxius hostes.
Insidiosa dabunt pietas, et pelle decora
Larvatum scelus, obductæ que putamine sancto
Immanes furiæ, et cæci ludibria zeli
Terga tibi, frontis quantum diversa severæ !'
Orbe chaos patrio demes, constante reponens
Res in sede vagas, et certo fine coërcens,
Harmoniam suavem renovans, et lumen amœ-
num;

Verticibus meritis aptans diademata, mitras,
Pileaque, insano nequicquam excussa tumultu.
Succumbet monstrum tibi (de quo rara subacto
Vis jactet, paucique duces egere triumphum,
Nullius edomitum felicibus Herculis ausis)
Ambitus, immodicos dum frustra obtrudit hon-
ores ;

En quam blanda tibi pellex exporrigit offam,
Ut tibi captivam se dedat summa potestas!
Haud sine tam valido fati molimine nullis
Virtus illecebris poterit vitianda probari,
Aut constare tui quantum sit pondus honesti.
Nempe tuas ambire, suis elapsa pudende
Ausa manus, turpem patientur sceptra repul-

sam:

Indignor, dices, et cor injuria pungit Vestra meum; quasi non mihi cura potissima recti

Insideat malimque potens quam justus haberi; Objicitis temere regni culpabilis umbram; Mente bona regnum non est augustius ullum; Nec magis, ut juste possem, regnare juvaret, Quam Carolo parere juvat, quem fata requi

runt,

Fecit ad imperium virtus, cui sponte luberet
Ad me jure bono delatos tradere fasces.
Hac vice sufficiet speciem mihi sumere regis.
Ocyus ite volo, rectamque capessite dextram ;
Morem sceptra gerent, sanctis obnoxia jussis.
Talis eris, qualem certe labentia mundo
Hactenus abnuerant ostendere secula, miles.
Reddere vim juri, profugasque reducere leges,
Fasque fidemque (quid hæc memoro!) regem-
que Deumque

Longo subtrahere exilio; palatia regi,
Templa Deo, vacuas utrique recludere sedes,
Consociare decus cum relligione; beatum
Par, majestatem libertatemque, tueri;
Propugnare (nec hæc in grandi laudis acervo

In te jam Carolus simul atque Georgius uno.
At tu præclari defuncte laboribus ævi,
Eterni in gremio decumbe quietus honoris ;
Non tibi de Pariis consurgat rupibus agger,
Neve tuum Cyprio custodia nominis æri
Mandetur; neu te memorandum pagina sumat
Docta; nec audaces (debet vestigia vitæ
Heroum queis turba minor) tua gesta Camænæ
Contemerent; immortalis tua gloria summo
Certius immotas radices inserit ævo;
Sacra tuæ famæ tria stant ingentia regna,
Auspiciis erecta tuis; quot templa, quot ædes,
Tot monumenta tuæ virtuti extructa supersunt.

Hoc segni quantum dictavit cunque poëtæ,

Musa quidem nulla, at gratia multa melos, Si nimius videar, culpam non deprecor, ipse Cum videar justo parcior esse mihi. Musa jocosa fui multis (musam esse jocosam Nil vetat, at longis non licet esse jocis), At mihi siqua fuit, spatiis diffusior æquo Jure fuit, quoniam seria musa fuit." Scilicet affectum pleno torrente ruentem Sistere vix nostræ, crede, fuisset opis; Officii nec erat, meritis cum congrua tantis Nulla queat reddi pagina larga satis; Nec post insumptum scribendi plura laborem, Non adscribendum multa deesse foret. Publica ne repetam, nimium quæ vasta supremi Nobis porrexit Numinis ille manus; Multa obvenerunt privitæ commoda vitæ,

Quæ per est magno sumpta referre duci: Quod sub jucundæ requievi tegmine pacis,

Vita quod a tragicis est procul acta malis; Quod placitis studiis, Musisque insontibus ampla Otia (ne dicam præmia) contigerint; Turpibus ejectis dominis, vanoque furore, Se pura qui pro relligione tulit;

Quod licet obsequium regi deferre benigno,

Et vero cultum verum adhibere Deo : Hæc ego tanta boni forti, prudente, probaque Obtinuique opera possideoque ducis : Huic igitur grates dum fundere conor, ineptus Esse queo, longus, vix reor, esse queo; Sin videar, veniam extremæ non abnue culpæ, Quisquis eris, siquis, qui legis ista, precor. (Huic veniam culpæ facile est concedere, pœ

nam

Scribendo scriptor quum satis ipse luat) Non erit ut posthac patientia vestra laboret, Nec mea charta sua tædia fronte geret; Lusibus his penitus, vel pene renuncio, quicquid Nitar abhinc, nullum vel breve carmeu erit. Musas, magne, meas sine (vestra laude subactas)

Appendi tumulo, parva trophæa, tuo.

DE S. TRINITATE.
JUL. 1670.

SIT quale Numen, quis capiat, nisi
Qui lucis ipse est incola propriæ ;

Quis eloquatur præter unum

Indigenam venerandæ abyssi? Hinc, hinc pusillam mens aciem procul Humana flectat; nil crepet hic suum Vox nuper infans; quadrat auri Sobria credulitas recenti. Unus seipso est teste Deus, suæ Ast unitatis tres socios habet,

Mirandus hos nodus coarctat, Limes et hos dirimit stupendus ; Haud ille tantum nomine dissonat Trino, nec uno nomine consonat

Cœtus, sed ipsum abjungit ipsa Res, ligat ipsaque res eundem. Non distrahit partitio sectilis, Confusio nec textilis implicat,

Sed perstat idem quisque, et æquus Cum paritate tenetur ordo. Originali luce pater micat, Pulchram emicando gignit imaginem, Perfectiones quæ parentis

Omnigenas referens adæquat; Par gloriosum se sibi protinus Arctissimis complexibus ingerit,

Rex inde cœlorum alter idem, Sanctus amor placide resultat. Eterna sic exuberat et simul Primo seipsum essentia continet In fonte, se confert duobus, Nec minus hic sibi se reservat. Ceu cum supremi participem throni Natum benignus constituit Parens,

Junctique mox Natus Parensque Munus idem attribuunt nepoti; Tribus potestas sufficit unica, Simplexque cunctis gloria competit, Cernunt eadem mente cuncta, Cuncta manu peragunt eadem.

Insignit omnes fallere nescia
Summe colendo pagina nomine,

Quod nil creatum adsumat absque
Sacrilegi vitio furoris.
Tantoque dignas res titulo simul
Adscribit, ortis viribus absonas,