Er packte sein Schwert mit Zornesmacht, In des Sultans Seite rannt' er den Stahl, Und rings des Volkes Jubel erscholl, Das Fräulein weint' und dankte Christ, Und der König drauf mit allen Baronen Und in die Schranken stieg er hinab, Doch der vor Pein und Blutverlust In Ohnmacht gesunken war, Und lag dort, schwimmend in seinem Blut, ,,Komm ab, komm ab, meine Tochter lieb, Viel lieber verlör' ich halb mein Land, Ab denn schritt die schöne Maid, Ob Hülfe noch brächt' Gewinn; Doch als fie lüpfte sein Visir: Mein Leben!" schrie sie, „mein Lieb! weh mir!" Und sank in Ohnmacht hin. Syr Cauline juste lifte up his eyes O ladye, I am thine owne true love; Then giving her one partinge looke, But when she found her comelye hnighte She layde her pale cold cheeke to his, O staye, my deare and onlye lord, Then fayntinge in a deadlye swoune, Sir Caulin matt sein Aug' erhob Bei'm Schrei der vieltheuren Maid: „O Maid, ich bin dein Ein Treulieb, Dir ist mein Tod geweiht." Noch einen langen Scheideblick, Dann sank sein Aug' in Nacht, Eh' Christabelle, das Mägdlein zart, Doch als fie fand, daß wirklich todt Der hochbeherzte Mann, Ihre Wange bleich an seine fie schmiegt' Und so zu klagen begann: ,, bleib bei deinem treuen Weib, In Todesohnmacht sinkend dann, Schön Christabelle entschlief. THE CHILD OF ELLE. On yonder hill a castle standes The Child of Elle to his garden went, Come trippinge downe the dale. The Child of Elle he hyed him thence, Y-wis he stoode not stille, And soone he mette faire Emmelines page Come climbing up the hille. Nowe Christe thee save, thou little foot-page, Nowe Christe thee save and see! Oh tell me how does thy ladye gaye, Der Junker von Elle. Auf jenem Hügel steht eine Burg, Der Junker von Elle in den Garten ging Als, sieh! schön Emmelyn's Page klein, Der Junker von Elle er eilt' hinaus, „Nun Gott mit dir, klein Page lieb, Gott mit dir immer und hier! sprich, was macht dein Fräulein traut, Und was nun bringst du mir?" |