Et, pedes quò me rapiunt, in omni Fertilem sylvæ, gelidamque in omni Risit & Ver me, facilesque Nymphæ Nare captantem, nec ineleganti, Manè quicquid de violis eundo Surripit aura: Me reclinatum teneram per herbam ; Quà leves cursus aqua cunque ducit, Et moras dulci strepitu lapillo Nectit in omni. Hæ novo nostrum ferè pectus anno Quamdiù sudum explicuit Favonî Otia & campos nec adhuc relinquo, (Ingruant venti licet, & senescat Mollior æstas.) Namque, seu, lætos hominum labores Prataque & montes recreante curru, Vestit, & auro; Sedulus servo veneratus orbem Sive dilectam meditatur igne Pingere Calpen; Usque dum, fulgore magis magìs jam Languido circum, variata nubes Labitur furtim, viridisque in umbras Scena recessit. O ego felix, vice si (nec unquam Fallere Letho! Multà flagranti radiisque cincto Sentit Olympus? K ODE AD C. FAVONIUM ZEPHYRINUM [54]. MATER rosarum, cui teneræ vigent Et volucrum celebrata cantu! Dic, non inertem fallere quâ diem Palladiæ superantis Albæ. [54] Written by Mr. Gray immediately after his journey to Frescati and the cascades of Tivoli, which he had described in a preceding letter. Dilecta Fauno, & capripedum choris Pineta, testor vos, Anio minax Quæcunque per clivos volutus Præcipiti tremefecit amne, Illius altum Tibur, & Æsulæ Naiasin ingeminâsse rupes: Dulcè canens Venusinus ales ; Docta modos, veteresque lauri. Mirare nec tu me citharæ rudem Claudis laborantem numeris: loca Amoena, jucundumque ver incompositum docuere carmen ; Hærent sub omni nam folio nigri Phœbea lucî (credite) somnia, Argutiusque & lympha & auræ Nescio quid solito loquuntur. |