Page images
PDF
EPUB

IN STRETHAM CHURCH.

JUXTA sepulta est HESTERA MARIA,

Thomæ Cotton de Combermere, baronetti Cestriensis, filia,

Johannis Salusbury, armigeri Flintiensis, uxor,
Forma felix, felix ingenio;
Omnibus jucunda, suorum amantissima.
Linguis artibusque ita exculta,
Ut loquenti nunquam deessent
Sermonis nitor, sententiarum flosculi,
Sapientiæ gravitas, leporum gratia:
Modum servandi adeo perita,

Ut domestica inter negotia literis oblectaretur; Literarum inter delicias, rem familiarem sedulo curaret. Multis illi multos annos precantibus diri carcinomatis veneno contabuit, nexibusque vitæ paulatim resolutis, e terris, meliora sperans, emigravit. Nata 1707. Nupta 1739. Obijt 1773.

IN WESTMINSTER ABBEY.

OLIVARII GOLDSMITH,
Poetæ, Physici, Historici,
Qui nullum fere scribendi genus
Non tetigit,

Nullum quod tetigit non ornavit :
Sive risus essent movendi,
Sive lacrimæ,

Affectuum potens, at lenis, dominator :
Ingenio sublimis, vividus, versatilis,
Oratione grandis, nitidus, venustus :
Hoc monumento memoriam coluit

Sodalium amor,
Amicorum fides,

Lectorum veneratio.

Elfiniæ, in Hibernia, natus MDCCXXIX.
Eblanæ literis institutus :

Londini obijt MDCCLXXIV.

IN STRETHAM CHURCH.

HIC conditur quod reliquum est
HENRICI THRALE,

Qui res seu civiles, seu domesticas, ita egit,
Ut vitam illi longiorem multi optarent;
Ita sacras,

Ut quam brevem esset habiturus præscire videretur;
Simplex, apertus, sibique semper similis,
Nihil ostentavit aut arte fictum, aut cura
elaboratum.

In senatu, regi patriæque
Fideliter studuit,

Vulgi obstrepentis contemptor animosus;
Domi, inter mille mercaturæ negotia,
Literarum elegantiam minime neglexit.

Amicis, quocunque modo laborantibus,

This is the epitaph, that drew from Gibbon, sir J. Reynolds, Sheridan, Joseph Warton, &c. the celebrated Round Robin, composed by Burke, intreating Johnson to write an English epitaph on an English author. His reply was, in the genuine spirit of an old scholar," he would never consent to disgrace the walls of Westminster abbey with an English inscription." One of his arguments, in favour of a common learned language, was ludicrously cogent: "Consider, sir, how you should feel, were you to find, at Rotterdam, an epitaph, upon Erasmus, in Dutch!" Boswell, iii. He would, however, undoubtedly have written a better epitaph in English, than in Latin. His compositions in that language are not of first rate excellence, either in prose or verse. The epitaph, in Stretham church, on Mr. Thrale, abounds with inaccuracies; and those who are fond of detecting little blunders in great men, may be amply gratified in the perusal of a review of Thrale's epitaph in the Classical Journal, xii. 6. His Greek epitaph on Goldsmith, is not remarkable in itself, but we will subjoin it, in this place, as a literary curiosity.

Τὸν τάφον εἰσοράας τὸν ΟΛΙΒΑΡΟΙΟ, κονίην
*Αφροσι μὴ σεμνὴν, Ξεῖνε, πόδεσσι πάτει.
Οἷσι μέμηλε φύσις, μέτρων χάρις, ἔργα παλαιῶν,
Κλαίετε ποιητὴν, ἱστορίκον, φυσικόν.

ED.

Consiliis, auctoritate, muneribus, adfuit.
Inter familiares, comites, convivas, hospites,
Tam facili fuit morum suavitate

Ut omnium animos ad se alliceret;
Tam felici sermonis libertate,
Ut nulli adulatus, omnibus placeret.
Natus 1724. Obijt 1781.

Consortes tumuli habet Rodolphum, patrem, strenuum fortemque virum, et Henricum, filium unicum, quem spei parentum mors inopina decennem proripuit. Ita

Domus felix et opulenta quam erexit
Avus, auxitque pater, cum nepote decidit.
Abi, Viator,

Et, vicibus rerum humanarum perspectis,
Æternitatem cogita!

POEMATA.

MESSIA.

Ex alieno ingenio poeta, ex suo tantum versificator.

TOLLITE concentum, Solymææ tollite nymphæ,
Nil mortale loquor; coelum mihi carminis alta
Materies; poscunt gravius cœlestia plectrum.
Muscosi fontes, sylvestria tecta, valete,
Aonidesque deæ, et mendacis somnia Pindi:
Tu, mihi, qui flamma movisti pectora sancti
Siderea Isaiæ, dignos accende furores!

Immatura calens rapitur per secula vates
Sic orsus-Qualis rerum mihi nascitur ordo!
Virgo! virgo parit! Felix radicibus arbor
Jessæis surgit, mulcentesque æthera flores
Coelestes lambunt animæ, ramisque columba,
Nuncia sacra Dei, plaudentibus insidet alis.
Nectareos rores, alimentaque mitia coelum
Præbeat, et tacite foecundos irriget imbres.
Huc, foedat quos lepra, urit quos febris, adeste,
Dia salutares spirant medicamina rami;
Hic requies fessis: non sacra sævit in umbra
Vis boreæ gelida, aut rapidi violentia solis.
Irrita vanescent priscæ vestigia fraudis,
Justitiæque manus, pretio intemerata, bilancem
Attollet reducis; bellis prætendet olivas

SCALIG. Poet.

d This translation has been severely criticised by Dr. Warton, in his edition of Pope, vol. i. p. 105, 8vo. 1797. It certainly contains some expressions that are not classical. Let it be remembered, however, that it was a college exercise, performed with great rapidity, and was, at first, praised, beyond all suspicion of defect.—This translation was first published in a Miscellany of Poems by several hands. Published by J. Husbands, A. M. fellow of Pembroke college, Oxon. 8vo. Oxford, 1731. Of Johnson's production, Mr. Husbands says, in his preface, "The translation of Mr. Pope's Messiah was delivered to his tutor as a college exercise, by Mr. Johnson, a commoner of Pembroke college in Oxford, and 'tis hoped will be no discredit to the excellent original." Mr. Husbands died in the following year.

Compositis pax alma suas, terrasque revisens
Sedatas niveo virtus lucebit amictu.-

Volvantur celeres anni! lux purpuret ortum
Expectata diu! naturæ claustra refringens,
Nascere, magne puer! tibi primas, ecce, corollas
Deproperat tellus, fundit tibi munera, quicquid
Carpit Arabs, hortis quicquid frondescit Eois;
Altius, en! Lebanon gaudentia culmina tollit;
En summo exultant nutantes vertice sylvæ:
Mittit aromaticas vallis Saronica nubes,
Et juga Carmeli recreant fragrantia coelum.
Deserti læta mollescunt aspera voce :

Auditur Deus! ecce Deus! reboantia circum
Saxa sonant, Deus! ecce Deus! deflectitur æther,
Demissumque Deum tellus capit; ardua cedrus,
Gloria sylvarum, dominum inclinata salutet:
Surgite convalles, tumidi subsidite montes!
Sternite saxa viam, rapidi discedite fluctus;
En! quem turba diu cecinerunt enthea, vates,
En! salvator adest; vultus agnoscite, cæci,
Divinos, surdos sacra vox permulceat aures.
Ille cutim spissam visus hebetare vetabit,
Reclusisque oculis infundet amabile lumen;
Obstrictasque diu linguas in carmina solvet.
Ille vias vocis pandet, flexusque liquentis
Harmoniæ purgata novos mirabitur auris.
Accrescunt teneris tactu nova robora nervis :
Consuetus fulcro innixus reptare bacilli

Nunc saltu capreas, nunc cursu provocat euros.
Non planctus, non moesta sonant suspiria; pectus
Singultans mulcet, lachrymantes tergit ocellos.
Vincla coercebunt luctantem adamantina mortem,
Æternoque orci dominator vulnere languens
Invalidi raptos sceptri plorabit honores.

Ut, qua dulce strepunt scatebræ, qua læta virescunt.
Pascua, qua blandum spirat purissimus aer,
Pastor agit pecudes, teneros modo suscipit agnos,
Et gremio fotis selectas porrigit herbas,

« PreviousContinue »