Page images
PDF
EPUB

Ωνόματ ̓, ἠδ ̓ ἐτέ ̓ ἐνθὰ, τὰ γὰρ μόνα λείψανα τήνων,
Αντ ̓ ἐλέγων φάμασθ ̓ ἡ Μῶσα 'μωσος ἔθηκεν·
Εντὶ λόγοι τηνεὶ, καὶ ἔπη θελκτήρια παντᾷ,
Ταῦτ ̓ ἐμάθ ̓ ἀγρονομεὺς, θάνατον καὶ ῥάδιον εὗρεν.

XXI.

Scilicet, antiquâ pro laude, elegisque superbis, Nomina et ætatem Musa pedestris habet; Verba Dei passim inscribens, atque aurea dicta," Rurigena ut discat deniquè pace mori.

[ocr errors]

XXI.

Die Muse hat sich Lob und Elegie erspart,

Nur ihre Namen und ihr Alter aufbewahrt,

Und den noch leeren Raum mit manchem Spruch' geehret, Der dieses arme Volk die Kunst zu sterben lehret ;

XXI.

I nomi e gli anni, senza studio ed arte,
Di carmi in vece, indôtta man vi segna,
E con sacre sentenze intorno sparte,
Al buon cultore di morire insegna.

XXI.

Une pierre attestant le nom, le sexe et l'âge,
Une informe élégie, où le rustique sage
Par des textes sacrés nous enseigne à mourir,
Implorent du passant le tribut d'un soupir.

[graphic][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]

Γνάσιον ἐγκρύπτειν τὸ πάθος καὶ ἀλαθέα γνωμὰν,
Γενναίας τ ̓ αἰδῶς ἐρυθρὸν θάλος αὐτόθ ̓ ἀποσβεῖν,
Η Πλούτω τε Τύχας τ ̓ ἐπὶ βωμοῖς ἄνθεα θέσθαι,
Ανθεα Μοισάων στίλβονθ ̓ Ἑλικῶνος ἐέρσαις.

XVIII.

Dum fovet è teneris, generoso pectus honesto,
Suffundit roseo sive pudore genas;
Virgineum decus aut Musæ temerare recusat,
Illustrans, casto carmine, Vatis opus.

XVIII.

Nicht Menschen scheu'n, wenn laut im Busen Wahrheit spricht,
Den Zeugen edler Scham nicht tilgen vom Gesicht,

Noch in der Wollust Schooß des Weihrauchs sich erfreuen,
Den zu der Musen Schmach erkaufte Schmeichler streuen.

XVIII.

Nessun di coscienza il verme rio
Compresse, o spense un candido rossore;
Nè incensi al lusso, e a la superbia offrío,
Arsi a la fiamma de le sacre Suore.

XVIII.

Jamais leur main servile aux coupables puissans
N'a des pudiques sœurs prostitué l'encens;

« PreviousContinue »