Τήναις ταις πτελέησιν υπόσκιος, η κυπαρίσσοις IV. Ulmus ubi pandit ramos, ubi taxus opacum Diffundit frigus, cespes et ossa tegit ; “Quisque suos patiens manes,” placidâque quiete, Majores vici contumulantur humo. IV. Hier, wo die ulme trau’rt, der Eibe Schatten schrecket, Wo můrbe Hügel Staub's ein důrrer Rasen decket, Schläft, in ein enges Grab versenkt auf immerdar, Von diesem armen Dorf' der Våter rohe Schaar. IV. Di que' duri olmi a l'ombra, e di quel tasso, IV. Près de ces ifs noueux dont la verdure sombre Beneath those rugged elms, that yew-tree's shade, Where heaves the turf in many a mouldering heap, Each in his narrow cell for ever laid, The rude forefathers of the hamlet sleep. |