Ηπιος ἦν, καὶ πολλ ̓ ἐχαρίσσατ ̓ ἐΰφρονι θυμῷ, Δάκρυα δυστήνοισι, τί γὰρ πλέον ἔσχεν; ἔδωκεν, XXXI. Hic caput adponit gremio telluris ephebus, XXXI. Voll Güte war sein Herz und der Verstellung feind ; Voll Güte krönete der Himmel sein Begehren. Er schenkte Leidenden sein ganz Vermögen Zähren ; Gewährt ward ihm dafür sein ganzer Wunsch -- ein Freund. XXXI. Sincero era il suo cuore, e di pietate (E dal ciel n' ebbe ampia mercede) ardea. Un sospir, quanto avea, diè a povertate, XXXI. Les pauvres ont béni sa pieuse jeunesse ; Large was his bounty, and his soul sincere ; Heaven did a recompense as largely send: He gave to Misery all he had a tear; He gain'd from Heaven ('twas all he wish'd) a friend. Αλλὰ τύγ', οἷος ἂν ᾖς, κακὸς ἤ ὅγ ̓ ἄρ ̓ ἐσθλὸς, ἐρευνῶν XXXII. Candidus, et simplex, miseris succurrere promptus, Quod potuit, flebat sempèr cum flentibus ipse, Ne scrutare ultrà quodcunque peregerit olim XXXII. Wag' in das Heiligthum nicht tiefer einzuschauen, XXXII. Più oltre non cercar, nè d' ir scoprendo XXXII. Ne mets point ses vertus, ses défauts en balance; |