«Ενθάδε τως α φαγός έσκια φύλλα πετάσδει,
Α ρίζας γάιαθε πεπλεγμένας ύψι δονεύσα,
Γόνατα κεκμικώς το μεσαμβρινόν άσυχα κείτο,
Νάμαθ' υπέρ ποταμώ, τα πέλας κελάρυσδε, τανυσθείς.

, .

XXVI.

“Illic quà patulo viret ista cacumine fagus,

Tortilis implicitans, altior, orbe pedes, Solibus æstivis, et inolli stratus in herbâ,

Spectabat cursum prætereuntis aquæ.

XXVI.

“ Dort an der Buche Fuß, die schon vor Alter nickt,
Die Wurzeln aufwårts trågt und ihre Zweige bůckt,
Streckt' er am Mittag fich verdrossen, unbelauschet ;
Starr sah er in den Bach, der dort vorůber rauschet ;

XXVI.

“Sotto quell'ondeggiante antico faggio,
Che radici ha bizzarre e sì profonde,
Prosteso e lento, al più cocente raggio,
Fiso ascoltava il mormorar de l' onde.

XXVI.

“ Quand au sommet des cieux le midi de retour
Dévorait les coteaux de sa brûlante haleine,
Seul, et goûtant le frais à l'ombre d'un vieux chêne,
Couché nonchalamment, les yeux fixés sur l'eau,
Il aimait à rêver au doux bruit du ruisseau :

That wreathes its old fantastic roots so high,

His listless length, at noontide, would he stretch,

And pore upon the brook that babbles by.

«« Αλλοκα τηνο κατ' άλσος αλώμενος, ώς τι σεσαρός
Μειδιόων τις έβα, φρένας ηλός, χείλεσι μύσδων
Αλλοκα λυγρόν ορών, και επί χθονός όμματα πήξας,
Ως δύσερώς τις άγαν και αμήχανος αμφεπολείτο.

XXVII.

Sylva ubi fert virides, velut in ludibria, ramos,

Nescio quid meditans, sæpe terebat iter ; Tristis, inaccessus, nunc secum solus oberrans

Lymphatus curis, victus amore gravi.

XXVII.

“ Bald schlich er in den Hain, und schmerzlich lächelt' er ;
Bald murmelt' er vor sich verworren Träume her ;
Bald hing er, bleich, sein Haupt, wie ein Verlassiner, trůbe,
Genagt von innerm Gram' und hoffnungsloser Liebe.

XXVII.

“ Ora ridente di scherzevol riso
Movea presso quel bosco il passo errante,
Mormorando sue fole, or mesto in viso,
O pien di cure, o disperato amante.

XXVII.

“ Le soir, dans la forêt, loin des routes tracées,
Il égarait ses pas et ses tristes pensées ;
Quelquefois, en quittant ces bois religieux,
Des pleurs mal essuyés mouillaient encor ses yeux.