Ως τάχα ταν πολιάν γεραρός τρίχα βωκόλος είποι,

Τηνον υπ’ ηοίοι πάλι πολλάκις είδομες άλλες, Ερσαν άποψήχων ταχινούς ποσί ποσσάκις είρπε, Αλίω αντιόων ανά τ' άγκεα, και νάπoς αιπύ.

“ Illum mane novo (quærenti Rusticus aiat,

Cui nive conspersit tarda senecta comas) Vidimus usquè citis properantem passibus, ortum

Solis ut adspiceret graminis inter opes.

XXV.

Da spricht ein grauer Hirt : “ wann dåmmernd auf den Höhn
Der Morgen zitterte, hab' ich ihn oft gesehn ;
Durch das bethaute Gras rauscht' er mit schnellen Füßen
Zu jenem úgel hin, die Sonne zu begrüßen.

XXV.

“Spesso (forse dirà Pastor canuto)
La rugiada crollar giù da l' erbetta,
Frettoloso in su l'alba i' l'ho veduto,
Per incontrare il Sol su l' alta vetta,

XXV.

Sans doute un villageois, à la tête blanchie,
Lui dira : “ Traversant la plaine rafraîchie,
Souvent sur la colline il devançait le jour :

- Oft have we seen him, at the peep of dawn,

Brushing, with hasty steps, the dews away,

To meet the Sun upon the upland lawn.