Ωνόματ ̓, ἠδ ̓ ἐτέ ̓ ἐνθὰ, τὰ γὰρ μόνα λείψανα τήνων, XXI. Scilicet, antiquâ pro laude, elegisque superbis, Nomina et ætatem Musa pedestris habet; Verba Dei passim inscribens, atque "aurea dicta," Rurigena ut discat deniquè pace mori. ΧΧΙ. Die Muse hat sich Lob und Elegie erspart, Nur ihre Namen und ihr Alter aufbewahrt, Und den noch leeren Raum mit manchem Spruch' geehret, Der dieses arme Volk die Kunst zu sterben lehret; XX1. I nomi e gli anni, senza studio ed arte, ΧΧΙ. Une pierre attestant le nom, le sexe et l'âge, Their growing virtues, but their crimes confin'd; Forbad to wade through slaughter to a throne, And shut the gates of mercy on mankind. Γνάσιον ἐγκρύπτειν τὸ πάθος καὶ ἀλαθέα γνωμὰν, XVIII. Dum fovet è teneris, generoso pectus honesto, XVIII. Nicht Menschen scheu'n, wenn laut im Busen Wahrheit spricht, Noch in der Wollust Schooß des Weihrauchs sich erfreuen, XVIII. Nessun di coscienza il verme rio Compresse, o spense un candido rossore ; XVIII. Jamais leur main servile aux coupables puissans |