Τήνοις οὐδ ̓ ὕμμες, ὑπερήφανοι, ἄπτετ ̓ ὀνείδη, Αἰ μὴ πᾷ τὼν οὐδὲν ὑπὲρ κόνιν ἡρίον ἔστα, Ενθ' ὅπα ἐν ναοῖσιν ὁμηγερέες βροτοὶ εὐχαῖς Τὸν Θεὸν ἢ μολπαῖς τὸν ὑπέρτατον ἱλάσκονται. X. Nec culpæ adtribuant illis gens turgida fastû Quòd tituli bustis nulla trophæa ferant, Ædes quà extentas inter, laqueataque tecta, Plurima consurgit laudis Hosanna Deo. X. Verzeihe denn, o Stolz, daß glänzende Trophå'n x. Nè tu sprezzar, o altier, cotesta tomba, Nè bell' inno di lode alto rimbomba Per lunghe logge e istorïate volte. x. Ils n'obtinrent jamais, sous les voûtes sacrées, Nor you, ye proud! impute to these the fault, If Memory o'er their tomb no trophies raise; Where, through the long-drawn aisle and fretted vault, The pealing anthem swells the note of praise. |