fecto etc. Romæ. 1804. XXIV et 333 pag. 4to. (conf. Gött. Anzeig. 1805. No. 145.)

Diutius his immorari operæ pretium non duco, cum jactantiam, ignorantiam, oscitantiam, innurbanitatem autoris merito perstrinxere Chezy in Moniteur universel 1810. No. 146. pag. 579. Wilson in Dictionarii sui præfat. pag. XXI. Dr. Leyden in Asiat. Research. X. pag. 279, et deniqve Schlegel in ind. Bibliothek p. 9.

CAPUT 2 dum.

Poesis Indic a.

Die verschiedenen Zweigen der Poesie, die erzählende wie die dramatische, die lyrische wie das Lehrgedicht und die Fabel fie alle find in der Sanscritlitteratur aufgeblüht, und haben herliche Früchte getragen.

Heeren's Ideen. 1 Ih. 2 Abtheil. 3 Auflage, S. 463.

The Ramayunu of Valmeeki, in the

original Sanskrit, with a prose translation and explanatory notes by W. Carey and J. Marshman. Serampore. 1806-10. 3 Vol. 4to. (Volumen I. constat pag. 656. II. 522. III. 492.)

En tertia pars operis poetici, qvo nihil in tota litteratura Indica majus, nihil augustius! Vis, qvam hocce epos per aliqvot mille annos Indorum in animos exercuit, omnem excedit fidem. Mores finxit, instituta direxit, cultum religiosum efformavit, delubra, qvæ mundi miracula nominari merentur, exstruxit. Ejus lectionis centies ubicunqve locorum in India repetitæ nunqvam tædet auditores, e contrario lectorem circumdans spissa corona verba qvasi avida ex ore ejus arripit; atqve Ramæ res gestas exhibentes figuræ, rupi Salsettano

olim incisa, prius e saxo evanescant, qvam suis e manibus excuti Ramayanam patiantur Indi.

Carminis hujus epici, qvod certo respectu cum Iliade Homeri comparare non incongruum, mentio interdum fit apud Indicopleustas; ast non nisi novissimis temporibus res eo deducta, ut de serie rerum gestarum, de ubertate et copia descriptionum, de personarum agentium moribus et fatis, de prodigiosis eventibus etc., certi facti simus.

Argumentum poematis inter alios luculenter et clare exposuit Polier in sua Mythologia Indica, gallice 1809 edita *). Post eum Heeren eandem pertractavit rem in opere notissimo, Ideen über die alten Völker dicto, Pars 1ma, sectio altera pag. 465-78 **).

Sicut Iliada post Homerum scribere aliqvot tentavere poetæ, ita et thema istud, Inc's perfamiliare, e, præter Valmeeki elaborarunt plures, qvorum indicem exhibet Langlés in Catalogue des Manuscripts Samskrits. pag. 14. (Conf. testimonium Colebrookii in Asiat. Res. X. 426.) Omnibus palmam præripuit Val meeki vel Valmiki, author mere mythicus, qvi antiqvissimis floruit temporibus, sed de cujus ceterum ævo, patria, educatione, moribus, nil omnino certi constat.

*) Res gestas Ramæ, ad ductum domini de Polier, etiam copiose enarravit celeb. Görres in Annalibus Heidelbergensibus. 1810. Theologie und Philosophie. 6tes Stück. pag. 245 et seqv.

**) Vestigia celeberrini Heeren premit W. F. Palmblad in operis periodici Svea dicti Fasciculo 2do. Upsala. 1819. pag. 58-63.

Operis Valmikiani, qvod septem absolvitur libris, specimina theotisce versa leguntur in libro Friderici de Schlegel Ueber die Sprache und Weisheit der Indier. pag. 23171. in Francisci Bopp Ueber das Conjugationssystem der Sanskritsprache. pag. 159-235. et in Aug. Guil. Schlegelii Indische Bibliothek. Tom. I. fascicul. 1mus. pagina 50-96. Libri 6ti partem in compendium anglice redegit Guil. Jones, vid. ejus Works, edit. in 4to. Vol. VI. pag. 399-411. Huc etiam referendum puto compendium libri ultimi in lingva italica, qvod, sub titulo: Estratto del libro Uter Cand, ultimo tomo del gran libro Ramaen, extat in Fundgruben des Orients. 5ter B. pag. 18896. Qvod attinet editionem, qvam inchoarunt duumviri celeb. Carey et Marshman, sane dolendum est, eos in fine libri secundi substitisse, nec totum absolvisse opus. Nam licet concedendum sit, eos a crimine oscitantiæ negligentiæ et hallucinationis, qvod in ind. Bibliothek I. pag. 20. eis objectat Schlegelius, liberari non posse, tamen sine dubio editio qvalitercunqve adornata melior qvam plane nulla.

Laudes, qvibus autorem Ramajanæ plurimi in coelum extollunt, extenuare, et merita ejus in deterius detorqvere conatus est Sainte Croix in Observations preliminaires,» præmissis editioni Ezour-Vedam. 1778. pag. 131. uti et Guil. Ward. lib. cit. pag. 513. Ejusmodi vero objectio

>>

nibus ex parte obviam ivit A. W. de Schlegel. 1. cit. pag. 35.

Ramajana, in lingvam Bengalicam ex Sanscritana translata. Calcuttæ. 5 Vol. 8vo.

Omnia sunt pure bengalica, absqve ulla versione aut explicatione.

Mahabharata. bengalice. 4 Vol. 8vo.

Titulo Mahabarat gaudet alterum epos Indicum, qvod, sive spectes ætatem, qvæ usqve ad mundi retrogreditur incunabula; sive autorem, Vyasa, qvi divino afflatus spiritu hoc et tot alia religiosa composuit opera; sive ambitum, qvi 100,000 efficit disticha; sive freqventes versiones; sive deniqve favorem, qvo istud prosecuti sunt Indi omnium provinciarum, pari fere passu cum Ramayana ambulare videtur *).

Cum nondum in lingva originaria Sanscritana evulgatum sit hoc Poema, bono evenit omine, qvod versio bengalica ad nostras advecta sit oras.

In lingvam persicam traduci seculo vergente XVIto jussit rex Persarum Akebar cognomine Mag

*) Nondum, qvantum scio, publicam aspexit lucem liber iste singularis, in qvo argumentum operis hujus poetico-historici perlustrare, et, qvid inde in historiam Indicam redundare possit emolumenti, disqvirera velle, pollicetur Dnus. Bopp über das Conjugationssystem der Sanskritsprache pag. 239, ubi etiam Mahabarattæ ex codicibus Parisiensibus descriptus occurrit locus in lingvam germanicam poetice translatus.