adeò frigora extimefco, ut contra fperem intenfiffima, glaciesque folidiffimas et diù duraturas. Quidquid fit, five hyeme, five æftate, nihil unquam poterit mihi gratius accidere, quàm te hofpitem excipere. Uxor (quam antè 5 circiter menfes duxi) magno flagitat defiderio videndi Jonefium illum, de quo ma ritum audit quotidiè loquentem. Multum ea te falvere jubet, ut et pater meus, qui dici non poteft quantoperè legendis operibus tuis imprimis commentariis fuerit delectatus. Magno ille te honore profequitur, et diligit, et colit. -Tu velim fcribas ad me quid agas; quid agant optimæ illæ tuæ mater et foror, quas meo nomine plurimum quæfo falutes, eafque certiores reddas, gratiffimum me animum fervare et semper fervaturum pro insigni humanitate et variis officiis, quibus me fibi devinxerunt.-Cæterùm de me fic judices, quantùm ego poffim, me tibi, omnibufque tuis fummo cum ftudio præftò femper futurum. Vale, mî Jonefi, meque ama.

Scripfi Amftelædami,

9 Sept. 1774.

Ferè oblitus eram de principe noftro Da

mafceno Yuseph (ni fallor)

عباس

ad te fcrip

fiffe. Valdè doleo eum tam diù hìc latuiffe, ut biduo antequam hinc Bruxellam peteret, me primum inviferit. Mirè delectatus fui indole ejus liberali, generofâ, et verè Arabicâ. Neque elegantiori doctrinâ videbatur deftitutus. Sed de his tu meliùs judices, quàm ego.-Ego hominem, quamdiu vivam, amabo, cujus jucundi fermones me febri laborantem ita recreârunt, et totum quafi occupârunt, ut peffimo morbo redire cupienti nullus locus fupereffet.

Si velis ad me fcribere, quod quæfo facias citiffimè, hæc fit epiftolæ infcriptio:

A Monf. SCHULtens,

Profeffeur en Langues Orientales,

Amfterdam.

Accepi nuper catalogum librorum, qui apud Whitium venales proftant. Nifi moleftum fit, gratiffimum mihi feceris, fi ipfum jubeas hos libros mihi refervare, quos brevì curabo, fimul miffâ pecuniâ, ut huc deferan

tur:

No. 419 Elmacini Hiftoria Saracenica-18

Sh.

1100 Herbelot. 31. 3 Sh.

1471 Geogr. Nubienfis verfio. 4 Sh.

Gratiffimas abs te literas accepi, datas V Id. Sept. fed feriùs quàm vellem mihi redditas, quòd in maritimâ Cantii parte æftatem egi, et nuper admodùm Londinum redii; Commentarios meos abs te et patre tuo probari, vehementèr gaudeo; quòd addis amiciffimè tu quidem et humaniffimè, ægrè te ferre, me politioris doctrinæ defertorem effe, agnosco benevolentiam expoftulationis tuæ. Sed, mî Alberte, non eft integrum; jacta est alea; libri mei omnes, cùm impreffi tùm manuscripti, præter eos, qui ad jureconfulti et oratoris officium pertinent, in arcâ Oxonii otiantur;

et ftatui, per viginti minimùm annos, nullis rebus, nifi aut forenfibus aut politicis, operam navare. Confilii mei rationes longo fermone perfequi non eft neceffarium: illud fufficiet dicere, me, fi Romæ vixiffem aut Athenis, oratorum et illuftrium, civium labores, vigilias, pericula, exilium, invidiam, mortem denique, vel umbris poëtarum vel philofophorum hortis antelaturum fuiffe. Idem faciendum in hâc Anglorum republicâ, quæ nec Romanæ nec Athenienfi cedit, et sentio, et à pueritiâ fenfi, et femper fentiam. Porrò autem, tametfi literarum politiorum venuftatem facilè agnofco, tamen valdè me delectat id quod à Neoptolemo in tragœdiâ dicitur, Philofophari juvat fed paucis; et illud Hippocrateum, Ὁ βίω βραχὺς, ἡ τέχνη μακρά, ὁ καιρῷ ὀξὺς. Strenuè denique affeverabo alias effe majores artes, quæ non folùm fructus, fed et dulciffimos fructus, afferunt. Quid! nullamne attulit animi voluptatem divina illa Mathefis Archimedi, geometrarum principi, cùm in theoremate demonftrando adeò intentè cogi

tationem defixiffet, ut captas effe Syracufas non sentiret? Quid! ullamne rem jucundiorem aut nobiliorem effe putemus, quàm juris patrii unum ftudium, de quo velim in memoriam revoces quid dicant in Ciceronis de Oratore libris L. Craffus et Q. Scævola? Quid! existimafne Suada m illam, cujus medulla ab Ennio dicitur Cethegus, qui et flos populi ab eodem vocatur, aut Thaliæ aut Polyhymniæ fuavitatis palmam concedere? Quid! estne aliquis qui non M. Tullii fimilis effe, cujus, cùm in omni mallet vitâ tùm in ftudiis, exemplar et quafi ideav mihi proponam, quàm aut Varronis eruditiffimi viri, aut Lucretii, poëtæ ingeniofiffimi? Quòd fi verè infuave et horridum fuiffet juris noftri ftudium, quod eft longè fecùs, tamen reprehendendus non effem, fi cum veteribus fapientiffimis, et cum ipfà fapientiæ deâ, Athenarum fautrice, Minervâ, fructuofam atque utilem olivam fterili lauro anteponerem. Ut apertè loquar; non eft mei ftomachi nobilium virorum arrogantiam, quæ à poëtis et literarum cultoribus de