Accedit, quod fæpiffimè ad exprimendum unius monofyllabi fenfum, fefquipedali paraphrafi fit utendum. Proinde non abs re futurum judicavi, ligatâ nonnunquam oratione textum Perficum æmulari; cujus tamen qualicunque fucceffui illud femper obftabit, quòd in Ghazelâ, nulla fit verfuum cohæfio et αλληλουχία, cujus defedum Latina poëfis nulla ratione admittit. Sed de his affatìm. Librum de poëfi Hebræorum quem commendas, epifcopi Oxonienfis, quemve tibi pro exemplari propofuifti, legi jam aliàs, et quidem magnâ cum voluptate, quamvis in præfentiarum parum ex illo memoriæ meæ inhæreat; hoc unum recordor, quòd dictione æquè ac methodo fit præditus admirabili. Flores Græci et Orientales epiftolæ tuæ interfperfi, oppidò me delectaverunt, et obfervo tuum in eorum delectu judicium. Propofitum autem Orientem vifendi, laudo quidem, fed præviè fuadeo ut linguæ feu Turcicæ feu vulgaris Arabicæ ufum tibi familiarem reddas, fi profectum et voluptatem ex itinere illo con fequi eft animus, quandoquidem non aliâ ratione Mahometanos affari conceditur. Quod de fervili Turcarum imitatione dixi, non de omni imitatione dictum volo. Scio enim multos imitando archetypum fuperâffe, uti hoc, Georgica Virgilii, et Hefiodi ya xal ἡμέραι teftantur. Nec ipfe Hafyz negaverit nonnulla fe ab aliis mutuatum, utpote quem non puduerit fubindè integros verfus tranfcribere: ficut ille eft in ipfo frontis opere: quem, mutato tantùm hemistichiorum ordine, Iezido filio furripuit, apud quem ita legitur; الا یا ایها الساکی اور کاسا و ناولها ut nihil dicam de integrâ ferè ghazelâ alio in loco, &c. &c. Offendor enimverò infulfâ illâ et penè continuâ poëtarum Turcarum imitatione, de quibus non ineptè quis dictum putet, O imitatores, servum pecus! ut Horatius nofter, &c. Quæris quid fentiam de aliis Perfarum poëtis? numve folum Hafyz ore rotundo loqui cenfeam? Abfit! quis enim poteft primam Sadii paginam infpicere, quin fe in exftafin rapi fentiat ? Immo fcire te volo, mihi primum ftimulum additum fuiffe ad Orientales literas perdifcendas hâc Sadii ftrophâ, quam fortuitò didafcalus meus Conftantinopoli recitavit et interpretatus eft: اي کريمي که از خزانه غيب کبر و ترسا وظیفه خورداري و وستانرا کی کنی محروم تو که با دشمنان نظر داري Sed quis non indignetur lepidiffimum fcriptorem, à tam illepido metaphrafte, quàm fuit meâ fententiâ Gentius, Latinitate donatum. Non diffiteor tamen magis me mulceri lectione Hafyzi, eò quòd in illo verba fententiofa hilaritate mixta deprehendam. Quod Jiamium attinet; etfi illius opere deftituar, memor tamen eorum quæ Conftantinopoli degens aliquando legi, non vereor dicere poëtarum totius Perfæ effe feliciffimum. Et quidem judicio Sudij, Hafyz in compluribus divani sui Kafiis five iroxalater, quem vulgus rhyth mum vocat, eft incomparabilis, uti in literis : remiffior; in nonnullis denique planè languet, quando Jiamii per omnes alphabeti literas eâdem felicitate decurrit. Ghazelam اگر ان ترک non verti Latino carmine ob verfuum incohærentiam; fed fi profaicam verfionem et notas defideras, lubens obfequar. Interea mitto hunc noviffimum, non partum adhuc, fed embrionem. Vale. Londini, die 7 Martii. P. S. Verfus tuos Arabicos miror mehercle, non tantùm probo; fed in hoc non aufim te æmulari. No. V. REVICZKIUS JONESIO, S. Londini, 17 Marti, 1768. Oppidò recreatus fum literis tuis, præcipuè verò multiplici tuâ versione, imitatione, compofitione. Quarum argumento clarè evincis, te non tantùm exemplaria Græca Nocturnâ versâsse manu, versâsse diurnâ, fed omnem propemodùm Hellenici fermonis δεινότητα και χαριεντισμον affecutum effe. Multæ funt veneres in odâ tuâ ad Venerem, et plenus laudis conatus in adæquando divino exemplari. Sed quis poffit fibi à luctu temperare, cùm obfervaverit, non tantùm nos jacturam pati lepidiffimi operis, fed quòd illæ etiam perpaucæ reliquiæ quæ fuperfunt, adeò fint mutilatæ & depravata? Nam etsi lubens concedam, textum odæ, quem tu eligisti, five illum etiam Dionys. edit. Upton., præferendum effe Stephaniano, aut cujufcunque eft illa (fi diis placet) emendatio, quòd in tuo exemplari major habeatur dialecti ratio, ac plures infint γνησιότητα χαρακτηρες : tamen negari non poteft complures vel in eo reperiri hiatus, et menda, quæ nullâ fatis explicatione aut fenfùs detorfione celari poffunt. Quamvis autem credibile fit, Æoliam puellam fuo particulari idiomate locutam, cujus leges ætate noftrâ non fatis perspectæ fint: quis tamen putet olicam dialectum metro et profodiæ oppofitam, ut nihil dicam de fenfu ipfo in aliquot locis corrupto ? |