Argumentum. Ossianus Malvinam,Toscaris filiam, mortem Oscaris amantis sui lugentem subaudit; et, quò dolorem possit lenire, facta recenset sua in expeditione quam jussu Fingalis susceperat, ut Crothari, Cromæ regionis in Hiberniâ regulo, contra Rothmarem fines ejus invadentem auxilium ferret. Ex veteri famâ sic memoriæ proditur historia: Crothare rege Cromæ, ex senio jam cœco, et filio ejus ad militiæ ætatem nondum provecto, Rothmar, Tromlæ princeps, occasione fines Crotharis ad suos adjiciendi oblatâ uti constituit. In regionem igitur profectus est, quam Crothar sub Arthone, totius Hiberniæ tunc temporis rege supremo, tenuit. Crothar, interea, senio confectus, oculis captus, belli laboribus impar, auxilium petitum mittit ad Scotiæ regem Fingalem, qui filium suum Ossianum Crothari subvenire jubet. Priusquam autem adveniret Ossianus, Favorgormo, Crotharis filius, cum Rothmare congressus, ipse interfectus est, et copiæ profligate. Ossianus, bello redintegrato, et prælio cum Rothmare inito, ipsum occidit, et exercitum in fugam vertit; Cromâ itaque hostibus liberatâ, ad Scotiam reversus CROMA. v. 1-20. 'SE guth ciuin mo rùin a t'ann! Fosglaibh sibhs' bhur talla thall, Fosglaibh sibhse dorsa nan neul. Tha forum mo chléibhe gu h-ard. 'S e guth ciuin mo rùin a t' ann ; 'S e do chòmhnuidhse m'anam fhéin, A shìol Oisein, a's tréine làmh ; CROMA. v. 1-20. EST vox lenis mei amantis quæ adest! Proavi Toscaris arduarum sphærarum ; Aperite vos portas nubium. Est Malvina vehementer sub lacrymis. Audivi ego vocem inter mea ipsius insomnia; Est strepitus mei pectoris altisona. Quare venit flamen post eam (scilicet vocem), Ad ejus alam sonoram in arbore jugi Est vox lenis mei amantis quæ adest; Infrequens rara ad meum ipsius somnium tu venis. Est tuum domicilium animus meus, O semen Ossiani, cujus strenuissima manus |