At manebo in mediis armis Usque ad tuum reditum à strepitu venationis.' Ad experiendum quod non cessaret ejus amor, Et festinavit suos gressus ad littus. Putavit ille hostem esse; Pulsavit ejus cor alte ejus pectus; Vertit rubicunda species in pallidam, Circa ejus oculos fuit obscuritas fusca; Exiluit à nervo sagitta recta; Cecidit Galvina in suo sanguine, ejus amor. Venit ille ferus vultu et gressu, Invocavit filiam Conlochi navium 'Ubinam es tu, amor fortium, Virgo insignis gravium capillorum?' Erat ejus cor palpitans ex-adverso Circa sagittam quæ reliquit ejus manum, 'Tune filia Conlochi quæ ades?' Dum ille procidit sine morâ super ejus collum. Invenit venator par quod fuerat novissimè In secessu cervi ad undas. Fuerunt atri ejus dies propter amorem, Fuerunt plurima ejus vestigia circa ejus tumulum; Venit classis hostium à septentrione, Percussit ille et vertit in fugam advenas. Ag iarraidh a' bhàis ro' 'n t-sluagh, C'e a bhriseadh a chruaidh air tràigh? 'S e 'g éirigh air druim nan stuadh." Quærens mortem per clivum, Quis frangeret ejus duram-armaturam in littore? |