FINGAL.

CARMEN VI

v. 1-18.

CECIDERUNT nubes noctis super oceanum,
Coiit nebulosa-caligo in fronte Cromlæ;
Surrexerunt stellæ resplendentes a septentrione,
Et scintillantes in fluctus Iernes:

Ostenderunt illæ tranquillum ignem exadversum
Per vaporem qui movebatur tardus

Erat ventus mugiens in silvâ,

super æthera.

Et obscura et quieta planities mortis.
In acclivitate haud-sonorâ Lenæ

Orta est auri meæ vox Carulis;

Erat carmen ejus de amicis nostræ juventæ,
De diebus magnis qui abierunt olim,
Quando convenimus in Legå heroum,
Ac circumibat concha genialis:
Respondebat Cromla sono carminum,
Simulacra defunctorum innabant vento,
Prona movebantur cum gaudio lentè,

Ad cantilenam laudis propendebant heroes.

Biodh d'anam an sòlas, a Charuill, Measg osna charach sa' bheinn.

C'uim nach d'thigeadh tu gu'm thalla,
'S mi caitheadh na h-oidhche leam féin ?
'S ceart gu 'n d'thig mo chara' dìleas :
Cluinneam a mhìn-làmh air a' chlàrsaich
'S i sìnnte air balla na fuaim;

Bidh 'n toirm 'nam chluais gu mall.
C'uim nach labhair rium 'nam bhròn?

C'uin a chi mi mo mhòr chairde?
Gabhaidh tu seachad san osaig,

Tha forum nam dhosan liath;
Fhir-mholaidh nan triath, bi slàn.

Air taobh Mhòra nan iomadh cruach
Thachair tréith nam buadh aig fleagh,
Mile darag a lasadh mòr

Is neart nan corn a' dol mu 'n cuairt.
Bha aoibhneas air anam nan laoch,
'S righ Lochlin nam faobh fo bhròn;
Bha 'dhearg-shùil air Léna 'n fhraoich,
Is 'ardan nach b'fhaoin ro mhòr,
Chuimhnich gu 'n thuit e sa' bhlàr.

Bha 'n righ air sgéith 'athar 'ag aomadh,

A liath-chiabh air gaoith gu barr

Fo sholus na h-oidhche a' taomadh :

Chunnaic e Suaran fo bhròn,

Versetur animus tuus in lætitia, Carul,

Inter ventos gyrorum in jugis.

Quid non venias tu ad aulam meam,

Me consumente noctem solo?

Certo veniet amicus meus dilectus:

Audio blandam ejus manum in citharâ
Extensâ ad murum sonacem;

Tardè moveatur in aure meâ murmur.*

Quid non me alloqueris qui sum in moerore?

Quando videbo magnos amicos meos?

Præteris tu in aura,

Est ejus strepitus in cæsarie meâ canâ;

Laudator heroum, sis salvus.

[cuminorum]

In latere Moræ jugosæ (oλudespados) [multorum caConvenerunt heroes-victores ad convivium,

Mille quercibus exardescentibus latè

Vique corneorum poculorum circumeunte.

Inerat lætitia animis virûm-strenuorum (nwr),

Rege Lochlinis spolia-referente masto;
Adspectabat ruber-oculus Lenam ericæam,
Irâ haud inani permagnâ,

Reminiscens se cecidisse in pugnæ campo.
Rex ipse clypeo paterno innitebatur,
Canis capillis in ventum usque ad apicem
Sub luce noctis effusis:

Vidit Suaranum mæstum,

Et allocutus est leniter bardos.

• Ad verbum, Sit murmur in mea aure tarde, vel lente.

"Tog, Ullin, tog fonn na sìth; Sioladh m'anam a strì nam blàr; Traoghadh o mo chluais am fuaim, Trom fhorum nan cruaidh aig sàir; Biodh ceud clàrsach thall san t-sliabh, Chur aoibhnis air triath nan tonn:

Cha 'n fhàg e gun sòlas a' bheinn;

Cha d'fhalbh duine riamh uam féin fo bhròn.

Shàr Oscair, tha dealan mo lainn

An aghaidh nàimhde 'n àm a' chòmhraig,
An sìth luidhe ri m' thaobh,

'Nuair ghéilleas na laoich sa' chomhstri."

"Bha Treunmor," thuirt beul nan dàn,
"Dhe 'n linn a bha ann o shean;
Bha 'astar air cuan gu tuath,

'S e coimeas ri stuadh san stòirm.
Ard charraig an tìr nan ràmh,
Ciar choill agus cairn a' fuaim
Dh'éirich o cheò chiar air sàil;
Is cheangail a shiuil o'n chuan.

Lean Treunmor torc riabhach na beinne,
Bha beucail air Gorm-mheall nan craobh;
'S iomadh laoch a dh'fhàg e 'na dhéigh:
Do shleagh Thréinmhoir ghéill am faobh
'S e tionndadh an spàirn a bhàis.
Tri gaisgich, a chunnaic an gnìomh,
Dh'aithris mu thriath nan dàimh,

Dh'aithris iad gu 'n sheas e thall

Incipe, Ulline, incipe cantilenam pacis ; Expurga* animum meum certamine prœliorum; Refluat ab aure meâ sonitus,

Gravis clangor panopliarum optimatum (agisnwv); Sint centum citharæ isthic in clivo,

Ut afficiant gaudio dominum undarum :

Haud relinquet sine solatio terram-montosam ;
Nullus discessit vir à me tristis.
Oscar-optime, fulgurat ensis meus.

In faciem hostium tempore belli,
In pace adjacet meo lateri,

Cum cedunt viri-fortes in certamine."

"Fuit Trenmor," dixit os carminum,

"Ex progenie quæ

extitit olim ;

Erat ei iter per oceanum ad septentrionem,

Parque erat fluctibus in tempestate.

Excelsa rupes in terrâ remorum,

Opaca silva saxeæque moles resonantes

Ortæ sunt ex vapore obscuro salis;

Et vinxit vela (ut essent tuta) ab oceano.
Secutus est Trenmor aprum fulvum montis,
Qui fremebat in Gormalâ saltuosâ ;

Plurimos ille juvenes-strenuos reliquit a tergo:
Hastæ Trenmoris concessit spolia
Se convertens in luctamine mortis.
Tres strenui, qui viderunt facinus,
Narrârunt de principe advenarum,
Narrârunt eum stetisse ex adverso

* Ad verbum, Cribra.