Air cruaidh theallaich 's deirge caoir.
B' fhuathasach còmhrag an dà righ;
Bu ghruamach san strì an tuar;

An sgiath dhonn a sgoltadh fo bheum,
Lanna geur a' leum o chruaidh.
Thilg gach ball àirm air an réidh,
Ghabh na laoich 'sa chéile luath.

Bha gach ruighe fèitheach mòr
'G iadhadh mu dhruim garbh nan sonn,
A tionndadh o thaobh gu taobh,
Am mòr chosa sgaoileadh air lom.
'Nuair dh'éirich ardan neirt nan treun
Chrith an cathar féin fo 'n sàil,
Chriothnaich clach is cruach is carn,
'S coill' uaine fo spàirn nan laoch.
Ma dheireadh thuit neart nan tonn,
Chaidh Suaran nan long fo chìs.

Mar sin chunn'cas leam air Còna (Ach Còna cha 'n fhaic mi chaoidh), Mar sin chunn'cas leam dà mhòr-thom Siubhal o'n còmhnuidh san fhraoch O neart sruth baoth nan sliabh; Tionndaidh'iad o thaobh

gu taobh ;

Bidh glacadh nan craobh 'sa chéile,
'Nuair thuiteas sa' chladach araon,

Le daraig is fraoch o n' bheinn.
Tillidh sruth o' shiubhal mall,

'S chithear ruadh nam bruacha thall.

In duram incudem ruberrimorum scintillarum.

Fuit terribile certamen duorum regum;

Fuit ater in conflictu eorum color ;
Eorum scutis fuscis fissis sub plagis,

Et gladiis acutis dissilientibus a duro-ferro.
Abjecerunt singula instrumenta pugnæ in planitiem,
Et comprehenderunt heroes se mutuo velociter.
Fuit quisque lacertus nervosus et magnus
Inflexus circa dorsum crassum bellatorum,
Vertentium-se a latere in latus,

Eorum magnis pedibus divaricatis in nudo-solo.
Quando surrexit superbia roboris strenuorum
Tremuit rupes ipsa sub eorum talis,

Contremuerunt saxa et præcipitia et moles-saxosæ
Et silva viridis sub nisu bellatorum.

Ad extremum cecidit robur undarum,
Ivit Suaranus navium sub potentiam.
Sic conspecti sunt à me in Conâ

(At Conam haud conspiciam ego in æternum),
Sic conspecti sunt à me duo magni colles
Procedentes ab eorum habitatione in ericâ
Sub viribus torrentis insani clivorum;
Vertuntur illi à latere in latus;

Erit comprehensio arborum inter se,

Quando cadent in sabulosam-planitiem simul
Cum eorum quercubus et ericâ à monte.
Revertetur torrens a cursu tardus,

Et cernentur rufæ ripæ ex adverso.

"Shiol Mhòirbheinn a's fada uainn,

Fo aire biodh righ nan stuadh ard,

'S co treun is neartar an sonn
Ri mìle tonn ag iarruidh tràigh,
Cha làmh e tha clì 'sa chòmhrag;
Tha shinns're o 'n àm o shean.

A Ghaill, a chinn-uidhe nan treun-shonn,
Oisein, cheannard nam fonn caoin,
'S e caraid mo cheud rùin a th' ann,

Togaibh a cheann o bhròn.
Oscair, Fhillein, Roinne ruaidh,
Leanaibhse an ruaig thar Léna,

Sibhse, dh'fhàgadh gaoth le luaths,
Leanaibh sinns're chuain an Eirinn,
Chumail luingeas o éirigh air tonn
O Innis nan long's nan torc.

Dh'fhalbh iad mar osag ro' 'n-t-sliabh ;
Ghluais Fionnghal mar nial gu mall,
Mar thorrunn bha forum an treith,

'Nuair thuiteas an t-sian gu tlàth
Air raoin shamhraidh dorch is ciuin;

Bha 'chlaidheamh corr mar ghath na gréine,

No reul tanais an àm na h-oidhch,

Gu triath Lochlin ghluais a 'cheuma,

Is labhair ri treun nan tonn.

"C'e tha cho dorcha fo bhròn

Aig carraig a's beucach sruth;

Esa nach urrainn a leum,

"Semen Morvenis, quæ longe abeste nobis,

[Sub vigiliis sit] custodiatur rex fluctuum altorum, Est æque strenuus et robustus heros

Ac mille undæ quærentes littus,

Non manus ille quæ est debilis in pugnâ ;

Est ejus stirps ex tempore prisco.

Galle, caput-viæ strenuorum heroum,
Ossiane, princeps cantuum suavium,
Est amicus mei primi amoris qui adest,
Tollite ejus caput è moerore.

Oscar, Folan, Rona rufe,

Sequimini vos eorum fugam per Lenam,

Vos, qui [relinqueretis] præteriretis ventum celeritate, Sequimini prolem oceani in Ierne,

Ut prohibeatis classem a surgendo in fluctu

Ab insula navium et aprorum.

Iverunt illi ut flamina per clivum ;

Processit Fingal ut nubes lentè,

Ut tonitrus fuit sonitus principis,

Quando cadit imber molliter

Super agrum æstivum obscurus et tranquillus ;-
Fuit ejus gladius eximius similis radio solis,

Aut telo spectri in tempore noctis,

Ad principem Lochlinis promovit ille suum passum, Et allocutus est strenuum-virum undarum.

"Quis est ita tetricus sub luctu

Ad rupem cujus est fremebundus torrens;
Is qui non potest eum transilire,

Ge àille gun bheud a chruth,

A sgiath bhallach sìnnte r'a thaobh,
A shleagh mar a chraoibh sa' bheinn.
Og-ghaisgich a's gruamach snuagh,

An nàmhaid le fuath thu dhomh féin ?"
"Thàineas o Lochlin, a thriath,

Is làidir mo sgiath 'sa chomhstri.
Tha mo rùn gu deurach san t-sliabh,
Cha till mi gu ciabh an òr-fhuilt."

"An géill thu, no 'n gabhadh tu còmhrag ?"

Thuirt Fionnghal nam mòr-ghnìomh.

"Cha bhuaidh do nàmhaid a'm' fhianuis;

Cha 'n losal mo chairde, a thriath.

Leansa mi, ghaisgich nan tonn,

'S gabh sòlas air tom nam fleagh.
Cuir ruaig air luath-chos an aonaich ;
Bi d' chara nach faoin dha 'n righ."
"Cha bhi," 's e fhreagair an triath.
"Le laigse bha riamh mo làmh,
Mo chruaidh gun choimeas san t-sliabh.
C'uim nach géill an treun dha m' lann ?”
"Oig-fhir, cha do ghéill mi riamh,

'S cha ghéill do dhuine tha beò.
Taghsa dhe m' shinns're, a thriath,

'S lionor mo shìol agus 's mòr."

"An diùlt an righ féin an còmhrag?"

Thuirt Orla nan donn sgiath;

"Tha Fionnghal 'na choimeas do 'n òig-fhear,