Chaidh càirdean an tréith fo ruaig.
C'air bith am fear a dh' inn'seadh, òigh,
'S mi 'n comhstri'nan siòigh an soills'
Gu'm bithinn dall dubhach am bròn
'Cur thairis an ceò na h-oidhch,
Bu chòir dha bhi 'm màile treun

Gun choimeas an beum nan lann.
Air fraoch Léna, 's duirche gruaim,
Dh'islich toirm nam fonn gu làr,
Gaoth a' caochladh làidir shuas,
Duille fuaim fo ruadh chraoibh thall.
Bha m' bheachd air Eimhir a b'àille,
'Nuair thàinig i an solus bu chorr,
A gorm-shùil fo dheoir bu tlàth.
Sheas i air faobhar a neoil,

A guth-beoil gu faoin is mall.

Eirich, Oisein, éirich gu luath,

Saor mac mo luaidh o chruaidh nan lann; Saor Oscar, òg-cheannard an t-sluaigh

'S e 'còmhrag ri Tuathaich 'sa ghleann Air taobh Lùbar nan sruth gann.

Thog mi sgiath is màile chruaidh;
Bha sleagh na m' làimh air an t-sliabh,
O m' luraich chiar do dh'éirich fuaim,
Bha fonn mo dhàin air treith a dh'fhalbh,
'G a mhúchadh, mar b' àbhais, na m' bheul.
Chuala Lochlin an toirm thall:

Iverunt amici principis sub fugam.

Quicunque esset vir qui diceret mihi, nympha,
Cum essem ego in certamine populi in luce *
Quod forem cœcus tenebrosus in luctu
Peragens sub nebulâ noctem,

Esset jus [necesse] illi esse in loricâ strenuo
Sine pari in plagis gladiorum.

In ericâ Lenæ, cujus erat obscurissima torvitas, Subsedit murmur cantuum ad terram,

Vento variante valide supra,

[adversa.

Foliis resonantibus sub rubris arboribus e regione

Fuit meus intuitus versus ad Evirallinem,

Quando venit illa in luce eximiâ,

Ejus cæruleo-oculo existente sub lacrymis blandis.

Stetit illa super acie suæ nubis,

Voce ejus oris debili et lentâ.

Surge, Ossiane, surge celeriter,

Serva filium meæ laudis a duro-ferro gladiorum;
Serva Oscarem, juvenem ductorem populi
Certantem cum septentrionalibus in valle
Per latus Lubaris rivorum deficientium.
Cecidit illa subito sub suam nubem.
Sustuli ego scutum et loricam duram;
Fuit hasta in mea manu in clivo,

Ab loricâ meâ fusca ortus est sonitus,

[runt,

Fuit materies mei carminis de principibus qui abie

Suffocata, ut erat solitum, in meo ore.

Audiit Lochlin murmur ex adverso:

* i. e. non cœcus.

Theich; is lean mo mhac bu treun.

Ghlaodh mi mar shruth mothar mall,

Oscair, thig a nall thar Léna;

Na lean-sa ni 's fhaide 'n ruaig,

Ge d' tha mo làmh 's mo chruaidh a'd' dhéigh." Thàinig, 'sbu thaitneach na m' chluas

Fuaim Oscair 'na chruaidh shàir.

'C'ar son a chaisgear, m'athair, mo làmh

Gu'n aomadh am bàs iad gu léir?
Dorcha, baoth, aig sruth nan carn
Chas iad ri m' lann's ri Fillean;
Bha m'aire air fuathas na h-oidhch.

Dh'fhàg soillse cuid dhiubh 'san fhrìth."
Mar ghaoith oidhch' air aghaidh chuain
Taomadh luath air gaineamh Mhòra,
Cho dorch' thig Suaran 's a shluagh
Thar Léna nan cruach gun chòmhradh.
Tha tanais fhuair a screadail thall,
Chunnas tein a bhàis air Lòra.
Duisgeam o'chodal an treun-fhear
Fiamh-ghàireach am beum nan toirm.
Tha esa mar ghrian anns na speuraibh,
Dha 'n géill mòr ghailleann nan stoirm.
Mhosgail o aisling an triath,

Agus dh'aom e air sgéith Thréinmhoir,
Sgéith mhòir leathain nan dreach ciar,
Thog 'athair ann sliabh nam feadhna.
Thàinig 'na chodal do n' ghaisgeach

Fugit; et sectatus est meus filius strenuus.

Exclamavi ego instar rivi moderati lenti,

Ne sequere tu longius fugam (Gallorum), [tergo."
Etsi sit mea manus et meum durum-ferrum à tuo
Venit (ille), et jucundus fuit in meâ aure
Sonus Oscaris in ejus durâ-armaturâ egregiâ.
"Quamobrem continetur, mi pater, mea manus
Donec inclinâssent in mortem illi omnino?

Atri, insani, ad torrentem molium-saxosarum [lanem;
Converterunt se illi contra meum gladium et contra Fo-
Fuere meæ vigiliæ intentæ in terrores noctis.
Reliquit lux quosdam ex iis in saltu."

Instar ventorum noctis in facie oceani

Effusorum velociter super arenosam-planitiem Moræ,
Æque obscuri veniunt Suaranus et ejus populus
Per Lenam præcipitiorum sine colloquio.
Sunt spectra frigida ejulantia ex adverso,
Et cernebatur ignis mortis in Lora.
Expergefaciam è somno strenuum virum
Subridentem inter plagas fremituum.
Est ille instar solis in cœlis,

Cui cedit magnus impetus procellarum.
Experrectus est è somnio princeps,
Et innixus est scuto Trenmoris,

Scuto magno lato coloris fusci,

1

Quod sustulit ejus pater in clivo exercituum.
Venit in somno ad heroa

Aghaidh-'n t-sneachda 'na cruth faoin;
Thàinig i o astar a chuain;

Bu ghlas a tuar a réir a bheachd

Mall 'gluasad 'na h-aonar o n' stuaidh,
Dubh-dheoir a' ruith luath o 'n leac.
Leth-fhaict' thog i 'làmh o h-earradh,
O h-earradh do neoil na fàsaich ;

Thog 'làmh thar ceannard nam feara.
Thionndaidh i 'sealladh, s i sàmhach.

"C'ar son fo dheoir, a nighean Stairno?"

Thuirt Fionnghal le spàirn a chléibh,

"C'ar son gun tuair a rùin nan garbh-threun, A's àille siubhal' an neoil nan speur?" Dh'imich i air gaoith o Léna;

Dh'fhàg i'n treun an iomall oidhch:

Bha 'bròn mu 'sinns're an Eirinn

Gu tuiteam sa' bheinn ri soills'.

Ghrad-bhris an laoch o 'shuain;

'Na bheachd bha ainnir nan cruth faoin. Thàinig ceuma Oscair gu luath,

A sgiath chruaidh 's i liath r'a thaobh.

Bha dearrsa 'g éirigh o'n ear

'Cur glaise air lear a chuain.

"Cia maitheas th' aig nàmhaid fo fhiamh?" Thuirt ceannard nan triath ag éirigh; "Na theich iad gu cuan o 'n t-sliabh,

No'n d'fhan iad fo 'n sgiathaibh air Léna ?” “C'uim an iarradh ân righ mu 'n t-sluagh?