FINGAL.

CARMEN IV.

v. 1-17.

Quis venit cum cantu a monte,
Instar arcus Lenæ [iridis] imbrium lentorum?
Nympha vocis amoris est illa,

Filia Toscaris cujus est candidissima manus.
Sæpe audîsti cantionem à me ipso ;

Sæpe reddidisti tu lacrymas pulchritudinis.

An venis tu ad certamen strenuorum,

Ad facinora Oscaris cærularum loricarum?

Quando abibit caligo a Conâ

Torrentium magnorum quorum altissimus est sonitus?

Præterierunt mei dies in certamine;

Est mea senectus sub dolore et obscuritate,

O filia manuum instar nivis,

Non fui ego ita lugubris et ita cœcus,

Non fui ego ita obscuratus sine visu,
Quando reddidit Evirallin suum amorem,
Nympha formosa capillorum subfuscorum,

Nighean Bhrano a bhroillich bhàin.
'Na 'déigh a bha mìle sonn;

Do mhìle sonn dhiult is' a làmh :
Chuireadh laoich nan lann air chùl;
B'àille 'na sùilse bha Oisian.

Chaidh mise dh'iarruidh na h-òigh
Gu Légo mòr, a's dorcha stuadh.
Dà-ghaisgeach-dheug a bha 'mo chòir,
Siol Mhòirbheinn nan sruth's nan cruach.
Thàinig gu Brano na dàimh,

Brano na màil' an robh fuaim.

"Co as," thuirt ceannard an àigh,

"Na h-òig-fhir fo airm's fo chruaidh?
Cha 'n fhuras géill' a thoirt o òigh,
Dhiùlt triath Eirinn nan gorm-shùl.
Ceud fàilt air ceannard nan slòigh,
Mac Fhionnghail, a's mòr cliù.
Is sona 'n òigh a ghéilleas dhuit féin,
A ghaisgich thréin nan gnìomh corr;
Ge bu leamsa dà-nighean-dheug,
Bu leatsa do rogha, a sheoid."

Dh'fhosgail e talla na h-òigh,

Eimhir-àluinn nan ciabh donn.

Dh'éirich aoibhneas an anam an t-slòigh
Chuir fàilt air nighinn Bhrano nan long.
Gu h-ard air firich an fhéidh

Bha Cormac, e féin 's a shluagh,
Ochd gaisgich dha 'n triath sa' bheinn;

Nata Branno pectoris candidi.

Ejus à tergo fuere * mille bellatores;

Mille bellatoribus recusavit illa suam manum:
Positi fuerunt juvenes gladiorum post tergum;
Pulchrior in ejus oculo fuit Ossianus.

Ivi ego petitum virginem

Ad Legam magnam, cujus est obscurissima unda. Duodecim bellatores fuêre me coram [adfuere mihi], Semen Morvenis torrentium et præcipitiorum.

Venerunt ad Brannum advenæ,

[tium].

Brannum loricarum in quibus fuit sonitus [resonan

"Unde," dixit dux munificentiæ,

"Juvenes viri sub armis et sub dura chalybe?

Non est facile assensum obtinere à virgine,

Quæ recusavit principes Iernes cærulorum oculorum. Centies dicatur salus duci populi,

Filio Fingalis, cujus est magna fama.

Est beata virgo quæ assentitur tibi ipsi

Heros strenue facinorum eximiorum ;

Etsi essent mihi filiæ duodecim,

Esset tibi tua optio, præstantissime."
Aperuit ille aulam virginis,
Evirallinis capillorum subfuscorum.

Oborta est lætitia animo populi

Dicentis salutem filiæ Branni navium.

Sublimè in campo-montano cervi

Fuit [apparuit] Cormacus, ipse et ejus populus,
Octo bellatores principis in jugo;

* i. e. solicitabant.

Bha dearrsa na gréin air an cruaidh.
'N sin Colla is Dura nan lot,
Taog agus Freasdal, bu shàr,
Daora nan gnìomh nach b' olc,
Is Daola, fear cumhainn a bhlàir,
Bha lann 'na theine 'na làimh féin;

Bu ghlan a dhreach sa' bheinn fo chruaidh.
Bha ochdnar aig Oisian fir threun,
Thàinig thairis gun bheud air chuan.
Bha Ullin, mac a chòmhraig, ann,
Is Mulla nan lann 's nan gnìomh ;
Scallag uasal, bu shuairce làmh,
Oglan feargach, Cairdeal gun ghìamh;
Bha Dubh mac Roinne mala bhàis
'Na sheasamh san ard ri m' thaobh. ·
C'ar son air dheireadh, Ogair shàir,
Fhir chliùair air Ardbheinn an fhraoich?
Thachair Ogar air garbh Dhaol',

Taobh ri taobh air réidh nan sonn.
Bha còmhrag nan triath mar ghaoith
Air chuan baoth a's cobharach tonn.
Chuimhnich Ogar air a lann,
Ball-airm bu dheise dha 'làimh;
Naoi uairibh reub e nàmhaid thall.
Thionndaidh storm-chruadal a bhlàir.
Tri chuairt do bhris mi a sgiath;
Tri chuairt bhris an triath a shleagh.
Thuit a cheann àill' air an t-sliabh ;

Fuit radiatio solis super eorum durâ chalybe.

Ibi (fuere) Colla et Dura vulnerum,

Tog et Fresdal, qui fuere eximii,

Dora factorum haud malorum [contemnendorum],

Et Dola, vir-potentiæ in prælio,

Fuit ejus gladius ignis in manu ipsius;

[armaturâ.

Fuit pura [elegans] ejus species in monte sub durâ

Fuerunt octo Ossiano viri strenui,

Qui transierant sine damno per oceanum.

Adfuit Ullin, filius certaminis, inter eos,
Et Mulla gladiorum et facinorum;
Scallac nobilis, cujus erat benigna manus,
Oglan iracundus, Cardal sine metu;

Erat Duva natus Rona cum supercilio mortis
Adstans in excelso loco juxta meum latus.
Cur in ultimis (esses), Ogar egregie,

Vir inclyte in Ardvene ericæ ?

Occurrit Ogar aspero Dolæ,

Latere ad latus in planitie heroum.

Fuit conflictus principum instar ventorum

In oceano insano, cujus est spumosissima unda.

Recordatus est Ogar suum pugionem,

[manum ;

Instrumentum-belli* quod erat maximè promptu ad

Novies laceravit ille hostem adversum.

Versa est procella fortitudinis prælii.

Ter perrupi ego Cormaci scutum ;

Ter fregit princeps suam hastam,

Cecidit caput ejus honestum in clivum ;

* Armorum.