Est Lubar coruscans in meo conspectu Se-fundens flexuose per vallem; In singulo latere super tumulis haud humilibus Ardua est species regum sublimè ; Eorum exercitibus se-fundentibus arctè in circuitum, Et se-inclinantibus sursum ad vocem principum, Quasi loquerentur eorum majores ex nube Earum fusco capite sub jactatû arborum, Fudit-se Ierne sine requie in campum Sicut sonitus, qui non est languidus, à fulgure; (Fuit) vastè-fimbriatus eorum descensus ad Lubarem, Ante eos Foldatho denuo cum ejus passibus. Reliquit rex campum (petens) montem; Sedit ille deorsum sub ramis quernis: Est cursus rivorum juxta ipsum; Tollebat coruscationem damnorum supra se, Hastam tremendam regum, quæ erat in ejus manu; Erat lumen ea ipsa suo populo In aspero (concursu) medio duri certaminis. Prope eum stabat virgo principum, Filia Conmoris clypeorum cæruleorum, Elegans se-inclinans ad rupem, eâ languida: Cha bu shòlas dhìse an strì; Measg smuaintibh bha 'g éirigh 'na cliabh. Chualas gu caoin a ghuth mall. "Mar imeachd na gaoith' air an stuadh Siol Shelma nam fuaim dol sìos ; Tha iadsa mar uisge o chruaich, Nach caisgear am buaireadh a strì. Non erat gaudium ei luctamen; Non erat animus benignæ circa sanguinem. Ad extremitatem molis, unde et purissimus rivus ; Et sunt descendentes ex alto rufæ-capreæ : Inter cogitationes quæ surgebant in ejus pectore. Strenuum filium Borbaris, egregii Duthulis : Sub alis saxetorum in obscuritate. Robur haud imbecillum à Selma ex adverso. Audita est benignè ejus vox lenta. "Instar cursûs venti super undâ Semen Selmæ sonituum est iens deorsum ; Cui non resistitur in tumultu sui impetûs. A so féin a ghluaiseas mo chliu Chuir ainm dhomh as-ùr o'n tìr; gun fheum, Bhur ceumans' a dlùthadh a m' dhéigh. Na dhéigh so bidh 'chòmhrag 'na aonar. Tha dhealbhsa mar shinns're nan còrr ghnìomh ; Tha 'anam mar dhealan an cliu. Mhòir mhic Mhorni a' mhòir charbaid, Biodh do cheuma a' falbhh m' an òg ; Biodh do ghlaodh 'na chluais le garbh ghuth Cha'n ann gun fhios tha feum do thriath Gu ard charraig chathair Chormuil; Ex hoc ipso procedet mea fama Mittens nomen mihi denovo ex (hac) terrâ; Vestris passibus approperantibus me pone. Non fui ego velut forma quæ erat imbecilla, A meis oculis haud effundebatur eorum mors. Non cadebant illi ipsi sub meum conspectum Sicut atra nebula de monte subsidentes. Est fulgur novum iens sursum vobis coram: Conservate nigrum-cirrum novum ab angustiis; Posthac erit ejus certamen in solitudine. Est structura ejus ut proavorum egregiorum factorum; Est ejus animus instar fulguris in famâ. Magne fili Mornæ magni currûs, Sint tui passus euntes circa juvenem ; Sit tuus clamor in ejus aure cum ingente voce E limbo et e motu ejus certaminis. Non est sine peritia quod prodest principi |