Theich nàimhde o mo lainn an sìth.
An Claonrath nam frith fo Dhubhra
Togadh Hidala guth clàrsaich,
Oigh bhanail o choill' an tòrr
A' coimhead air òr do chiabha.
Fàg Lubar a's fuaimaire raoin;
So tuineas nan daoine fo chliu."

Righ Eirinn," thuirt Malthos an triath, "Leat féin-sa tha riaghladh nam blàr; 'S tu teine ar sùile air sliabh,

Air monadh tha ciar gu h-ard.

Mar osaig do shiubhal thar sluagh;
Chuir thu milte fo thruaigh am fuil:
Ach, 'na d'thilleadh, a thréin le buaidh,
Co chuala fo luaidh do ghuth?
Tha sòlas nam feargach am bàs;
Tha 'n cuimhne a' tàmh air gach beum,
Bhuail an lann gu feum an cath;
Tha strì 'g a filleadh féin 'nan cliabh
Is cluinnear an cian am mòrchuis.
Thriath Mhoma, bha do shiubhal féin
Mar chiar shruth a' leum o ghleann;
Bha 'm bàs ag aomadh suas mu d' cheum.
Thog sinn uile gu beud ar lainn;
Cha robh sinne gu lag air do chùlaobh;
Bha na nàimhde dlùtha is làidir."

Chunnaic Cathmor am fearg ag éirigh,

Is aomadh nan treun r'a thaobh,

Fugerunt hostes a meo telo in pace.
In Clonra saltuum sub Durâ
Tollat Hidalla vocem citharæ,
Virgine verecundâ à sylva tumuli

Intuente in aurum tuorum capillorum.

Relinque Lubarem cujus sunt maxime sonori campi; Hæc est habitatio virorum sub laude."

"Rex Iernes," dixit Malthus princeps,
"Tibi ipsi est ordinatio prœliorum;
Es tu ignis nostrorum oculorum in clivo,
In monte qui est fuscus altè.

Sicut flamen tuus cursus super exercitum ;
Misisti tu millia sub miseriam in sanguine :
At in tuo reditu, strenue, cum victoria,
Quis audivit sub laude tuam vocem?

Est gaudium iracundorum in morte;

Est eorum memoria immorans super quâque plagâ, Quam percussit eorum gladius usque ad effectum in conEst certamen se plicans ipsum in eorum pectore [flictu; Et auditur in longum eorum fastus.

Princeps Momæ, fuit tuus cursus ipsius

Sicut fuscus torrens saliens à valle;

Erat mors inclinans-se sursum circa tuum vestigium.

Sustulimus nos omnes ad damnum nostra tela;
Non fuimus nos inertes ad tuum tergum;
Hostes fuerunt compacti et validi."

Vidit Cathmor eorum iram nascentem,

Et inclinationem strenuorum ad suum latus,

Leth tharruingt' an lanna gu beumadh,
Sùilean sàmhach a' téimeadh fo phlaosg.
A nis a bhitheadh còmhrag garbh,
Mar lasadh dubh-fhearg an righ.
Rùisg e 'lann mar dhealan oidhche
Ri solus is soillse nan crann.

"A chlann na mòirchuis," thuirt an treun, Cuiribh anam fo bheus is smachd ;

Fo dhorchadh na h-oidhche leibh féin.

C'uim a ghluaiseadh gu beudaibh m'fhearg? Am bi comhstri mo làimh' ruibh maraon?

Cha 'n àm so, a dhaoine, gu strì.

O'n chuirm sibh mar nialaibh o m' thaobh ;

Na mosgladh sibh anam an righ."

Thuit iad sìos o thaobh an tréin

Mar dhà mheall dubh do cheò san iar,
An uair tha madainn chiuin sa' bheinn;
'S a sheallas eatorra féin a' ghrian
Glan bhoillsgeadh air chraig nan carn.
Dorcha tha 'n aomadh dubhadh thall
Gu lòn nan cuilc mall fo 'n tòrr.

Shuidh triatha an sàmhchair ri cuirm;
Bha 'n sealladh air uairibh mu 'n righ,
Gharbh cheuma air eadun a' chuirn
Measg sìtheachadh 'anma o strì.
Shin an sluagh mu thaobh an raoin;
Thuit cadal claon air faoin Mhoiléna;
Ghluais guth o Fhonnar caoin araon

Semi-strictos eorum enses ad ictus,

Oculos tacitos mordentes inter aperiendum.

Nunc foret certamen asperum,

Nisi exarsisset atra ira regis,

Nudavit ille gladium sicut fulgur noctis

Ad lumen et splendorem arborum.

"Filii superbiæ," dixit strenuus,

[tionem ;

(Tenete) mittete animum sub modestiam et coerci

Sub caligine noctis (este soli) cum vobis ipsis.

Quare pergeret ad damna mea ira?

An erit colluctatio mearum manuum cum vobis simul?

Non est tempus hoc, o viri, ad rixam.

Ab epulis (abite) vos sicut nubes a meo latere;

Ne expergefacite vos animum regis."

Ceciderunt illi deorsum à latere strenui

Sicut binæ moles nigræ ex nebulâ in occidente, Quando est matutinum-tempus tranquillum in monte; Despicit inter eas ipsas sol

Purus splendens super rupem saxetorum.

Tenebrosa est eorum declinatio ex adverso
Ad pratum arundinum tardarum sub tumulo.
Consederunt principes in silentio ad epulum;
Fuerunt eorum aspectus interdum ad regem,
Ejus grandibus passibus super facie saxeti

Inter subsidentiam animi à rixâ.

Extendebantur populi circa latus campi;

Cecidit somnus obliquè super declivem Molenam
Procedebat vox à Carrule blando tantùm

O chraoibh, bha fada thall ag éirigh.

Ghluais a ghuth mu mholadh an righ,
Ard shiol Larthoinn o fhriìth Lumoin.
Cha chualadh le Cathmor a luaidh,
'S e sìnnte fo fhuaim gharbh shruth:
Bha forum na h-oidhche 'na chluais,
Is caol-fheada nan dual chiabha.

Thàinig gu 'aisling a bhràthair
Leth-fhaicte troimh fhàs thaoibh a nial.
Bha sòlas measg dorchadh a ghàire;
O Charull ghluais dàna gu triath;
Bha gaoth fo nial bu doirche cearb,
Ghlac esa o gharbh uchd oidhche
'S e 'g éirigh o mholadh nan carbad
Gu talla nam marbh an soillse.

Gu leth am measg aldaibh nam fuaim,
Thaom esa gu fuar is fann.

"Tach'readh sòlas do d'anam féin;
Chualas caismeachd o threun air magh;
Thug am bard an dàn le feum.
Tha astar mo cheuma sa' ghaoith;

Tha mo chruth an talla ciar

Mar dhealan nan sìan fo fhuath,
'Nuair a bhriseas e claon air sliabh,
Stoirm oidhche a' triall o Thuath.
Cha bhi am bard air chall o d' uaigh,
'Nuair a thaisgear thu suas san ùir.
Tha sìol nan dàn mu threin ag luaidh;