Circa Cathmorem surgentem in luce. Ipse est procerissimus in medio principum Ut est elatio aut depressio cantuum A Fonnare, cui non est nuda cithara. Prope eum inclinans-se super rupem [lorum oculorum, In ejus auxilium venit sub cærulo clypeo Magnus Cathmor principum, qui opprimeret hostes. In domicilio spatioso hospitalium mensarum, Tertio die erumpente ex oceano, Locutus est ille de tollendo clypeum [moris ; Ejus oculis obliquantibus-se circa arduam aulam Con Filiâ peregrinorum in ejus memoria semper, Erat ejus suspirium altum in perpetuum. Sub renovationem venti super oceano An armaibh o chruaich thàinig og Thogail lainn fo Chathmor nan sluagh 'S i dìomhair fo cheann-bheart do chruaidh, A ceuma an aisre an t-sàir; A gorm-shùil ag iadhadh le sòlas Mu mhòr thriath, 's a chòmhnuidh m'a shruth. Bu bharail le Cathmor an treun Gu'n robh ceuma nam beus air Lumon, 'S i dlùthadh air àros nan ruadh; Bu bharail gu'n robh làmh-gheal thall A' taomadh caoin o Eirinn aird, Gheall e gu 'n tilleadh e le raimh, Le siuil bhàn gu 'ghràdh fo ghruaim. Tha 'n òigh gu teann ort fhéin, a Chathmhoir, Aig carraig nan clach, 's i fo chruaidh. Sheas arda nan triath m'an cuairt, Es' Grad ghluais e fo mheirg* gus an righ. • Probably mheirghe. In armis à tumulo venit juvenis Sublaturus telum sub Cathmore exercituum Sulmala lacertorum manibus candidis Secretò sub galeâ ex duro-ferro, Ejus passibus in vestigiis egregii-(viri); Ejus cæruleo oculo se-obliquante cum gaudio [rivulum. Quod erant passus venustatum super Lumone, Et eâ appropinquante ad sedem rufarum caprearum ; Erat opinio quod erat ejus manus candida ex adverso Tollens lentè ejus lacertum ad ventum Se-effundentem blandè ab Ierne altâ, Terra viridi sui amatoris ipsius. Promisit ille quod rediret ille cum suis remis, [turâ. Est virgo (arctè) prope te ipsum, Cathmor, Et modis cantionis suffocatis in ejus ore, Statim progressus est sub rubigine* ad regem. Tacitus et magnus ad montem (vel, ad truncum (arboris) * i. e. vexillo. Sheas Hidala, an t-òg thriath; Bha chiabha a' sgaoileadh m'a ghruaidh Bu chaoin a ghuth an Claonrath féin, "A righ Eirinn," thuirt treun le sèimh, "So ùine chur nam fleagh m'an cuairt; Tog gutha nam barda air magh, Chur siubhal na h-oidhche so uain; Ag aomadh gu dàn o 'n slanaibh. Eireadh o Chathmor na clàrsaich' Chuireas dearrsa air sàir sa' ghaoith." "Fo dhì-chuimhn gach duine tha marbh,' Thuirt Foldath an garbh fheirg, "Nach do ghéill mi gu h-ìosal sa' bhlàr ? C'uim an cluinneadh leam dàn air an leirg? Cha robh mo shiubhal faoin san strì; Bha lagaich gun bhrìgh ri mo chùlaobh ; Stetit Hidalla, juvenis princeps; Erant ejus capilli se-expandentes circa ejus genam Inter motum cirrhorum sub coruscatione. Erat blanda ejus vox in Clonrâ ipsâ, Convalle habitationis ejus strenuorum majorum. Ut depellant cursum noctis hujus à nobis ; Ad concertationem præliorum asperorum. Procul ex adverso super latere clivorum Quæ mittent coruscationem super egregios in vento.' "Sub oblivione (sit) quisque homo qui est mortuus,' Dixit Foldathus in asperà irâ, "Nonne cessi ego (abjectè) humiliter in acie? Quare audiatur à me carmen in clivo? Haud fuit meum iter languidum in luctamine; Fuerunt inertes sine vi ad meum tergum; |