Mo ghuth mar ghaoith tha tlàth is treun, Chuireas o speur gach ced is dubh. 'Sgaoil siuil gheal fo fhocal suas Ri gaoith a bha fuaim o Chona; Bha tri cheud dig-fhear a' chuain A'coimhead cruaidh chopan a'chòmhraig: Air a chrann an airde bha 'n sgiath Dealradh sìos air domhann nam beuc. 'Nuair thuit an oidhch gu dubh o liath, Bhuail mi cop caismeachd nam beum; Bhuail mi is choimhid mi suas Mu ruadh-chiabh is teine Ul-Eirinn. Cha b'fhada uain reul ur nan styadh, A dearg shiubhal gluasad measg nial. Lean mi Ul thaitneach a' chuain Fo bhoillsgibh fann fuar, is i triall. Le madainn dhruid Eirinn an ced; Bhuail sinn caladh mòr Mhoiléna, Gorm shiubhal nan uisge fo thdrr, Am meadhon fuaim coille ag éirigh. Cormac 'na thalla dhìomhair féin O neart Cholc-ullaimh, triath' nam faoibh. Cha 'n es'a mhàin a theich o'n treun; Bha Roscranna nam beus r'a thaobh ; Roscranna nan gorm-shùil gun bheud, Nighean gheal-làmhach àillidh an righ. Glas, liath is air crann bha gun chruaidh Ghluais suas do mo cheumaibh Cormac; Mea voce instar venti qui est mollis et validus, [rem. Expansa sunt vela candida sub verbum sursum [iter. Leucophæus, canus et super arbore quæ erat sine Processit sursum ad meos passus Cormacus ; TOM. III. E Fiamh gàire air gaisgeach nam buadh, “Ge mòr iad, theid an taomadh sìos Thuit deura an righ gu làr; Lento risu super bellatore victoriarum, Quanquam magni illi, ibit eorum effusio deorsum . Ne funde tu torvitatem, o rex Iernes, Super juvenem, qui est surgens ad certamen.” Ceciderunt lacrymæ regis ad humum 1; Prehendit ille manum egregii in silentio. “Semen Trenmoris ingentium factorum sub telo, Haud ibit nubes a me super coruscationem tui pectoris, Quod est flammescens in igne tuorum majorum; Video ego, rex, tuam magnam gloriam; Sunt signa tui cursus ad certamen Sicut radius lucis super fusca-(facie) cælorum. Ach feith-sa ri Cairbre, a thréin, Thàinig sinn gu talla an righ, Tri lài bha fleagh air Moiléna ; |