In limbo atrorum flaminum sine colore,
Sicut nebula iens sursum à Lega.
Moverunt-se passus Colgaris illuc,

Bardi Temoræ altorum sonorum.

Nactus est Ducarthon gladiorum suam famam
Illuminans super vento suum colorem."

"Est jucunda," dixit rex, " mihi ipsi
Ardua fama strenuorum ad caput principum,
Quibus est arcus validus in necessitate,
Cum emolliat luctus eos sine timore,
Hoc modo ipso sit meum nomen sub famâ.
In tempore procedendi à lugubri-cantu bardorum
Coruscatio pura super meam animam surgentem.
O Carrul, dux-populi gladiorum,

Cape tu bardum, et extrue tumulum.

Hac nocte sit Connal sub somno

In domo angustâ sine scintillâ in sopore:

Ne sit anima ingentis principis

(Errans) in errore in fuscâ-(alâ) ventorum.

Micante parcè super Molenâ

Cernitur lux a lunâ inter arbores,

Quæ inclinantur ab latere vallium;

Erige saxa sub coruscatione, quæ est languida,
Illis omnibus qui ceciderunt ex adverso in prœlio.
Haud fuerunt principes illi ipsi; at fuit eorum manus
Æquè valida ac strenuorum-(ducum) in conflictu.
Fuerunt illi meæ vires in periculo gladiorum,
Mea rupes in tempore sagittarum,

Am monadh air an d'éirich suas
Sgiath fhuaimear iolair mo chliu.
'S iadsa thog dealradh do bhuaidh;
Na dì-ch'nich, a Charuill, an ùir."
Labhar o làn cheud do bhard

Dh'éirich ard marbh fhonn na h-uaigh.
Ghluais Carull rompa air a' charn ;

Mar thoirm o shruth aonaich tha 'm fuaim

A' taomadh m'a cheum's e triall.

Bha sàmhchair an gleannaibh Mhoiléna,

Gach aon dhiubh fo iadhadh nan àld

Siubhal eadar na h-arda ciara.

Bha m' aomadh-sa thall thar mo sgéith,

Gutha tairis o thriall nam bard;

Fonn a' sìoladh o 'n ceumaibh

gu

thrian.

Bha m'anam a'lasadh gu h-ard,
Leth-dheanta na focala trom

A' briseadh nam fonn air a' ghaoith.
Mar sin fhéin a chluinneas a' chraobh
An gleannan cumhann nam faoin bheann
Guth an eàrraich ag iadhadh m'a taobh,
A duille a taomadh m'a ceann,

'S a' fosgladh fo ghathaibh na gréine
Crathaidh a geuga's i' na h-aonar,
Toirm seillein an aonaich m' an cuairt:
Chi sealgair le sòlas a h-aomadh

O sheargadh's o mhaoile nan cruach.

Sheas Fillean òg 's e fada thall,

Meus mons in quo

surrexit sursum

Ala sonora aquilæ meæ famæ.

Sunt illi qui elevaverunt coruscationem victoriæ;
Ne obliviscere, Carrul, eorum pulverem."

Clara à plena centuria bardorum

Surrexit ardua nænia sepulchri.

Processit Carrul ante eos super saxeto;

Sicut murmur à rivo montano est eorum sonitus

Fundentium-se circa ejus vestigia euntis.
Fuit silentium in vallibus Molenæ,
Unoquoque eorum sub mæandris rivulorum
Euntium inter cacumina fusca.

Fuit mea inclinatio ex adverso super meum clypeum,
Vocibus amicis ab itinere bardorum, [tiam partem.†
Et cantu decrescente ab eorum passibus usque ad ter-
Erat animus meus flammescens altè,
Semi-formatis verbis gravibus
Erumpentibus in modos super ventum,
Eo modo ipso audit arbor

In valle angustâ desertorum montium
Vocem veris se-obliquantem circa ejus latus,
Ejus foliis fundentibus-se circa ejus caput,
Et se-aperientibus sub radiis solis

Tremunt ejus rami, cum sit sola,

Murmure apis-montanæ circumcirca:

Cernit venator cum lætitia ejus declinationem

A marcore et calvitie tumulorum.

Stetit Folan juvenis longe ex adverso,

• i. e. appropinquantibus.

+ i. e. imperfecte.

A cheann-bheart air làr a' boillsgeadh,

A dhubh chiabh gun trusadh m'a cheann,
Gath soluis, mac Chlatho, a' soillseadh.
Chual e guth an righ le sòlas;

Bha aomadh a chòrr thréin air sleagh.

"A shàir mhic," thuirt Fionnghal nan carbad, "Chunna' mi do gharbh ghnìomh an còmhrag; Bha sòlas air m'anam gun mhùig.

Tha cliu ar sinns're, thuirt mi fhéin,
A' briseadh o speuraibh nan nial.
A mhic Chlatho, tha thusa treun,
Ach ro theineal an strì nan sliabh.
Biodh do ghaisgich air do chùlaobh ;
'S iad do neart air urlar nan gleann.
Mar sin cha d'imich mise riamh,

Ged nach robh mi fo fhìamh nàimhde:
Bidh tusa fada fo do chliu,

Is chi thu ùir is uaigh nan sean.

Tha cuimhne na thuit a tigh'nn suas,
Gnìomh bliadhna nam buadh a bh'ann,

'Nuair théiring mi an tùs o chuan

Air innis a's uaine gleann.

Bha eisdeachd gach cluais ri a ghuth;

Sheall an ré o dhubh nan nial;

Bha liath cheò ag éirigh o shruth,

Glas chòmhnuidh nan cruth a bha triall."

Galeâ super humo coruscante,

Nigro capillo haud succincto circa ejus caput,
Et radio lucis, filio Clathûs, splendente.
Audivit ille vocem regis cum gaudio;

Erat inclinatio egregii herois super hastam.
"Præstantissime fili," dixit Fingal curruum,
"Conspexi ego tua ingentia facta in certamine;
Fuit gaudium meo animo sine nebula.

Est fama nostrorum proavorum, dixi ego ipse,
Erumpens è cœlis nubium.

O fili Clathûs, es tu ipse strenuus,

At nimis ardens in luctamine clivorum.
Sint bellatores tui ad tuum tergum;
Sunt illi tuæ vires in planitie vallium.
Eo modo haud profectus sum ego unquam,
Etsi non eram ego sub metu hostium :

Eris tu diù sub tuâ famâ,

Et cernes pulverem et sepulchrum senum.

Est memoria eorum qui ceciderunt veniens sursum, Facta annorum victoriarum, quæ fuerunt,

Quando descendi ego primum ab oceano

In insulam, cujus est viridissima vallis.

Erat auscultatio cujusque auris ad ejus vocem;
Prospexit luna à nigrore nubium;

Erat cana nebula surgens è torrente,

Pallida habitatio formarum, quæ erant abeuntes."