Vertit venator suum oculum in altum

Ab angusto-campo rivulorum et scirporum.
Est animus meus pone te, Folan,

Per iter purum angustum tuæ gloriæ;

Es tu abigens hostes te adversum;

[vum.

Deserit Foldathus, quantumvis magnus ille (sit), cli

At cecidit atra nox sub nubem

;

Auditum est cornu Cathmoris sub sonitu;

Audivit Selma vocem regis

A Mora saltuum sub nebulâ.

Fuderunt bardi cantus ipsorum

Sicut rores super derelictionem aciei [pugnæ].
Quis venit a Strumone rivulorum

Inter agitationem pulchrarum comarum,

Eâ luctuosa cum gradibus lentis

Cæruleo oculo huc versùs Iernen?

Quare est Evirchoma blanda sub luctu?

Quis est similis magno-(viro) inclyto laudum?
Descendit ille deorsum in certamen;
Rediit ille sicut eximius ignis nubium; ·
Sustulit ille gladium atro-cærulum in ira;
Fugerunt (hostes) illi sub rubigine à Gallo.
Est gaudium, sicut aura-strepera à valle,
Veniens huc circa genam regis;

Est ejus recordatio de conflictu antiquo,

De diebus plagarum violentarum suorum proavorum, Aspiciens suum filium sub famâ.

Sicut (est) gaudium à sole sine nube,

'S i coimhead sìos air craoibh a ghluais

Fo dearsa suas air gruaidh nan sliabh, 'S i crathadh 'na h-aonar a ceann

O thaobh nan gleann; mar sin bha 'n righ

Fo shòlas mu Fhillean a mhac.

"Mar shiubhal an torruinn air sliabh, Raon Làra fo chiar is sàmhach,

Mar sin a bha ceuma Shelma

Taitneach is garbh do mo chluais.
Bha forum mòr thilleadh nan triath
Mar iolair gu ciar nan carn

'N déigh reubadh na faoibh air sliabh,
Donn shiola nam fiadh san aird.

Tha sòlas bhur sinns're san nial,

A chlann nan sruth liath o Shelma."

B'e so guth oidhche nan caoin bhard
Air Mora cruachan ard nan ruadh.
Ghluais boillsge o cheudaibh daraig,
A bhris's a tharruing gaoth o Chormul.
Bha cuirm is fleagh sgaoilte air thalamh
Shuidh gaisgich fo fhaileus an airme.
Bha Fionnghal an sin fo a neart,
Sgiath flor-ian m'a bheart a' fuaim
Caoin osag' a' bualadh o'n iar,

A' siubhal gu'n trian ro' 'n oidhch.
Is fhada sheall an righ m' an cuairt;
'N sin thogadh leis suas a ghuth.

"Tha m'anam fo chall do shòlas,

Cum ille despicit deorsum in arborem, quæ movit-se Sub ejus coruscatione sursum super genâ clivorum,

Et quæ quatit in sua solitudine suum caput

Ex latere vallium; sic fuit rex

Sub gaudio circa Folanem suum filium.`
"Instar itineris tonitrûs super clivo,

Campo Laræ subfusco- (colore) et silente,
Instar hujus fuerunt passus Selmæ

Jucundi et ingentes meæ auri.

Fuit strepitus magni reditus principum

Sicut aquilæ versùs fuscam-(sedem) saxetorum

Post lacerationem prædæ in clivo,

Subfusci seminis cervorum in cacumine.

Est gaudium vestris proavis in nubibus,

O proles rivorum canorum Selmæ."

Fuit hæc vox noctis blandorum bardorum Super Mora in collibus arduis rufarum-caprearum. Processit splendor à centum quercibus,

Quas fregerat et avulserat ventus à Cormule.

Fuit epulum et convivium expositum super terram; Sederunt bellatores sub umbra armorum.

Fuit Fingal ibi sub suo robore,

Alâ aquilæ circa galeam sonante

Molli zephyro [spirante] percutiente ab occidente

Et eunte leniter per noctem.

Diu dispexit rex in circuitum ;

Tunc levata est ab eo sursum sua vox.

"Est animus meus sub amissionem solatii,

Mi faicinn briseadh mòr mo chairde.

Tha aomadh craoibh bu mhòr, gu làr,

Is thaom a' ghaoth gharbh mu Shelma.
C'àite triath Lòra nan dùn?

C'uim bhiodh Connal air chùl aig fleagh?
C'uin a dhì-chuimhn esa dàimh

Measg forum a shair thalla?

C'uim tha sibh sàmhach a'm' fhianuis?
Cha tuit thu, Chonaill, sìos ni 's mò!
Tachradh sòlas ri d' anam, a thriath,
Mar dhearsa o ghréin a' soillseadh.
Gu ma luath do thriall gu d' 'shinns're
Measg torrunn gun ìsleadh na gaoith.
Tha d'anam, Oisein, mar ghath dealain;
Soillsich suas cuimhne an righ.
Mosgail a chòmhraga an gleannaibh,
'Nuair a ghluais e 'n toiseach gu strì.
A Chonaill, bu liath do chiabha féin;
Bha d'òige, a thréin, measg m' òige:
An aon là chuir Carthonn gu beinn
Ar bogha gu leum nan ruadh

Gu Dunlòra nam baoth stuadh."

"Is iomadh," thuirt mi fhéin, “an dàn, gu Eirinn,

Ar n-astara nall

Innis aill' nan ceud gleann uaine.

Is tric a thog sinn suas na seoil

Air stuaidh nam mòr shiubhal gorm,

'Nuair thàinig sinn an laithibh a dh'fhalbh,

Me vidente fracturam magnam meorum amicorum.
Est inclinatio arboris, quæ fuit magna, ad humum,

Et fusus est ventus asper circà Selmam.
Ubi (est) princeps Loræ tumulorum?

Quare esset Connal à tergo [absens] in convio?
Quando oblitus est ille advenarum

Inter strepitum ejus egregiæ habitationis?
Quamobrem estis vos taciti in meo conspectu ?
Non procides tu, Connal, amplius !
Occurrat lætitia tuo animo, o princeps,
Sicut coruscatio à sole splendente.
Celere sit tuum iter ad' tuos majores

Inter tonitru sine submissione venti.

Est animus tuus, Ossiane, instar sagittæ fulguris ;
Illumina sursum memoriam regis.

Expergeface ejus certamina in vallibus,
Quando perrexit ille initio ad luctamen.

O Connal, fuerunt cani tui capilli ipsius;

[tutem :

Fuit tua juventus, strenue, (cum) inter meam juven

In uno die misit Carthon ad montein

Nostros arcus ad saltatum rufarum caprearum

Juxta Dunloram insanorum fluctuum."

"Plurima sunt," dixi ego ipse,"carmina
De nostris itineribus huc ad Iernen,
Insulam pulchram centum vallium viridium.
Sæpe levavimus nos sursum vela

Super fluctus magnorum cursuum cærulorum,
Quando venimus nos in diebus, qui abierunt,