Mus tuit mi an tigh chaol gun chàil?

OISIAN.

Chi thus, a ghlan òigh, do rùn féin;
Tha astar an tréin air a' chaol,

Bàs Thoscair a' dorchadh m'a shleagh.
Tha lot, is e dubh, ann a thaobh,
Gun tuar e aig tonna nan uamh,

Is e feuchainn a chruth is e baoth.
C'ait' am bheil thu féin le d' dheòir,
'S ard thriath na Mòrai gu bàs?
Thréig an aisling ghlas mo chliabh;
Cha 'n fhaic mi na triatha ni's mò.
A bharda nan àm a tha gun triall,
Cuiribh cuimhn' air Conlaoch le deoir,
Thuit an gaisgeach roimh iomall a lài;
Lion dorcha a thalla le bròn.

Sheall a mhathair air a sgiath air balla;
A's bha snàmh na fala 'ga còir.
B'aithne dhi-sa gu 'n thuit thu, a thréin;
Chualas a guth fo bheud am Mora.
Am bheil thu, òigh, gun tuar gun fheum
Air taobh gaisgeich nam beum, Chuthonn?
Tha oiche tighinn; tillidh ghrian

Gun duine gu'n toirt sios gu 'n uaigh;

Tha thusa cur eunlaith fo fhiamh;

Tha do dheura mar shìan mu do ghruaidh;

Tha thu fhéin mar nial a's e glas,

Priusquam cadam in domum angustam sine animâ ?

OSSIANUS.

Cernes tu, pura virgo, tuum desiderium ipsius; Est iter strenui super freto,

Morte Toscaris caligante circa ejus hastam.
Est vulnus, atque illud atrum, in ejus latere,
Sine colore ille (est) juxta undas cavernarum,
Et ostendens suam formam atque illam vanam.
Ubi es tu ipse cum tuis lacrymis,

Arduo principe More (morituro) ad mortem?
Reliquit somnium glaucum meum pectus;
Non cerno principes amplius.

O bardi temporum quæ non præterierunt,

Mittite memoriam super Conlochum cum lacrymis,* Cecidit bellator ante extremum suorum dierum; ;

Replevit caligo ejus aulam cum luctu.

Adspexit ejus mater ad ejus clypeum ad murum;
Et erat natatio sanguinis super eo.

Fuit notum illi quod cecidisti tu, o strenue;
Audita est ejus vox sub damno in Morâ.

An es tu, o virgo, sine colore sine vi

Ad latus bellatoris plagarum, Cuthona?

Est nox veniens; redibit sol

Sine viro qui eos ferat deorsum in suum sepulchrum ;

Es tu (terrefaciens) mittens alites sub metum; Sunt tuæ lacrymæ sicut nimbus circa tuam genam; Es tu ipse sicut nebula et illa glaucâ,

* Revocate memoriam Conlochi.

Tha 'g éirigh gu fras o lòn.

Thàinig siol Shelma o 'n ear,

Is fhuair iad Cuthonn gun tuar;
Thog iad an uaighean gu léir;

'S bha fois d'i ri Conlaoch nam buadh.
Na gluais-sa gu m'aisling, a thréin;
Fhuair Conlaoch nam beum a chliu;
Cùm fada do ghuth o mo thalla;
Tuiteadh cadal fo fhaileus na h-oiché.
Truagh nach dichuimhnichin mo chàirde
Gus nach fhaicear air ard mo cheum
Gus an tighinn le sòlas na 'n gara,

An dheighs mo chairis gun fheum

Le beud na h-aois chuir 'sa chaol-tigh fhuar.

Quæ est surgens ad imbrem à prato.
Venit semen Selmæ ab oriente,

Et invenit Cuthonam sine colore;
Elevârunt illi eorum sepulchra omnium;

Et fuit requies illi juxta Conlochum victoriarum,
Ne move-te ad meum somnium, o strenue;
Nactus est Conlochus plagarum suam famam;
Tene procul tuam vocem à meâ aulâ ;
Cadat somnus sub umbrâ noctis.

Miserum! quod non obliviscor meos amicos

Donec non cernatur apud superos meum vestigium Usque dum veniam cum gaudio in eorum viciniam, Postquam meum corpus inutile

Damno senectutis deponetur in angustâ domo frigidâ.