Quo cecidit magnus Ronnan sub nubem.

O Ierne! collium quorum est viridissimum gramen, Quam charæ mihi ipsi tuæ valles!

[rum,

Est tranquillitas circa cærula fluenta tuorum clivo-
Est sol super tuis campis haud tardus.

Est mollis modus tuæ citharæ in Selma,
Jucunda vox à tuo venatore in Cromlâ.
Sumus nos in Ithona asperorum fremituum,
Graves et mæsti sub marino fremitu fluctuum,
Fluctuum cum albis capitibus insanium
Transilientium super acclivitatem littoris;
Me tremente in mediâ nocte.

TOSCAR.

Quò profectus est animus prælii,
Bone Ferguthe crinium canorum?

Vidi ego te sine metu à morte,

Et tuos oculos micantes in gaudio clypeorum.

Quò abiit animus prælii?

Haud fuit metus super egregios (viros) unquam.

Move-te, intuere in glaucum æquor salis:

Cecidit ventus oppressus vi nimborum;

Est tremor super undas sub metu

Ne dormiat sol in cirris procellarum.

[partem

Move-te, intuere magnum oceanum, ad ejus tertiam Est aurora (veniens) ad occidentem, atque eâ canâ. Prospiciet lux cœlorum ab oriente,

Cum superbiâ, ut vir, propter suam lucem.

Sgaoil mise mo shiuil le sòlas

Fo thalla ard Chonlaoich nan triath;
Mo thurus gu Innis gun chala.
Glan Chuthonn' air tòir nan agh' ciar
Chunnaic mi, mar dhearrsa na soillse,
Teachd na bhoisge o na nialaibh;
A leadan mar dhubh-chùl na h-oiche,
Air geal urla ag éirigh gu dian.
I'g aomadh, a' tarruing an teud,
A ruighe glan air a déigh a' dol sìos,
Mar shneachda air Cromla gun bheud.
Thigse gu m'anam, a làmh-gheal,
Bhan-sealgair na sàr innis faoin.

Tha h-uaire fo dheuraibh gun àireamh ;
Tha i smuaine air Conlaoch neo-bhaoth.
C'àite 'm bheil do shìthse, òigh,
Chuthonn na mòr throma chiabh

CUTHONNA.

Craig chorrach tha g'aomadh air sàil,
Liath chranna fo aois le coinich;

Na tonna a' gluasad mu thràigh;

Air a thaobh Innis bhlàth nan ruadh:

An sin tha g'éiridh tùir mo rùin.
Oighean na seilge thill o'n bheinn:
Chunnaic e 'n sealladh air chùl.

C'àite nighean Rumair nam beum?

Cha do fhreagair na h-òighean fo ghruaim.

Expandi ego mea vela cum gaudio

Infra domum arduam Conlochi principum ;
Meo itinere ad insulam sine portû.
Puram Cuthonam fugantem hinnulos fuscos
Vidi ego, sicut coruscationem lucis,
Descendentem cum splendore è nubibus,
Ejus crines, sicut nigrum tergum noctis,
Super candidum pectus surgens frequenter,
Ipsam se-inclinantem et trahentem nervum,

Ejus lacertum purum ad ejus tergum euntem deorsum
Instar nivis super Cromlå sine labe.

Veni tu ad meam animam, o manus candida,

Venatrix egregiæ insulæ desertæ.

Sunt ejus horæ sub lacrymis sine numero;

Est illa cogitans de Conlocho haud vano.
Ubi est pax tua, o virgo,

Cuthona magnorum gravium cirrorum ?

CUTHONA.

Est saxum præceps inclinans-se super salem,
Canis arboribus sub senectute cum musco,

Undis se moventibus circa littus;

Juxta ejus latus viretum tepidum rufarum-caprearum:

Illic surgunt turres mei desiderii.

Virgines venationis reverterunt à monte:

Vidit ille earum intuitum versùs earum tergum

Ubi (est) filia Rumaris plagarum?

Haud responderunt virgines sub tetricitate.

Tha mo shìth-sa air cruachan Mhòrai,

Shil innis na tìr fada shuas.

TOSCAR.

Tilleadh an òigh gu sìth-sa féin, Gu talla nan teud aig Conlaoch:

Is caraid do Thoscar an treun;

Bha fleagh do mo réir 'na mhòr thìr.
O Eirinn éireadh osag thlàth

Cur seòla gu tràigh na Morai,

Air Mòra, tha sàmhchair do 'n òigh ghlain. Lài Thoscair tha snàmh gu dòghruinn. Suidhidh mise an còs fo dhian

'S mi sealladh air grian an raoin;

Tha aiteal 'sna crannaibh o'nial

'S

gu ciuin tha glan ainnir neo-fhaoin,
Cuthonn nan aoidh le 'guth bròin.
Ach is fada o mo chluais an òigh
An talla Chonlaoich nan corn fial.

CUTHONNA.

C'e an nial tha tuiteam orm féin, Tha 'g iomrachadh mo threuna shuas? Tha mi faicinn an truscainn gun fheum, Mar liath cheò air astar mo chruaich. C'uin a thuiteas mi, Rumair thréin? Tha mulad mo chléibh gu mo bhàs. Nach fhaicinnse Conlaoch nam beum,

Est mea pax super collibus Moræ,

Semen insulæ terræ procul remotæ ad occasum.

TOSCAR.

Redeat virgo ad suam pacem ipsius,

Ad aulam chordarum Conlochi:

Est amicus Toscari strenuus-(vir);

Fuit convivium ex meo animo in ejus magnâ terrâ. Ab Ierne surgat flatus mollis

Mittens vela ad littus Moræ,

Ad Moram, est tranquilla-habitatio virgini puræ,
Dies Toscaris sunt natantes ad angorem.
Sedebo ego in cavernâ sub tegmine
Adspiciens solem agri;

Est aura in arboribus à nube

Et tranquilla est elegans virgo haud inanis,

Cuthona in eorum murmure cum ejus voce luctûs. At est procul à meâ aure virgo

In terrâ Conlochi cornuum hospitalium.

CUTHONA.

Quænam est nubes quæ est cadens in me ipsam,
Quæ est vehens meos strenuos (viros) sursùm?
Sum ego spectans eorum amictus sine utilitate,
Veluti canam nebulam iter facientem circum montem.
Quando cadam ego, Rumar strenue?

Es dolor mei pectoris ad meam mortem.
Nonne cernam Conlochum plagarum,