Do dhonaibh an armaibh gun fheum

Mar ré iad an dùbhra nan speur,

Tha trusadh tein oiche m'a gruaidh

Dearg sheachran air eudan gun tuar.

"Athar nan triath ard, o Thréinmhoir,

Thus' tha chòmhnuidh leat fhéin am fiar ghaoith,

Mo shleaghsa do Oisian nam beuma;

Biodh do shùile fo shòlas a laoich,

Chunna mise féin thu air àm

An dealra neo-fhann an neulaibh.
Mar sin biodh do shealladh neo-ghann
Mu mo mhacsa, 's e togail na sgéithe;

Mar sin bidh cuimhne air ard threun,

Air do mhòr ghnìomh, a thriath nan garbh bheum.

Cha 'n 'eil annad fhéin ach gaoth.'

Shin e 'n t-sleagh mhor do mo làimhse,

Is thog e air ard clacha ciar

Gu labhairt mu iadhadh àm-sa,

'S an liath cheann an còineach nan sliabh.

Fo chloich dh'àdhlaic triath a lann

'S glan chopan o shlios a sgéithe;

E dorchadh fo smuaintibh neo-ghann;

Bhris focail gu mall o'chliabh.

"'Nuair thuiteas tusa, chlach, fo smùir,

'S tu air chall am measg còineach nam bliadhna,

An sin thig fear siubhail o chùl

E feadadh air t'ùir, 's è triall.

Cha 'n aithne dhuits, a laig gun fheum,

Vilibus in armis sine vi

Instar lunæ (sunt) illi obscuritate cœlorum,

Quæ est succingens ignem aeris circa suam genam Rutilè vagantem super facie sine colore.

Pater principum arduorum, o Trenmor,

Tu qui es habitans (solus) tecum ipso in turbineo vento, Mea hasta est Ossiano plagarum;

Sint tui oculi sub gaudio, o bellator,

Vidi ego ipse te nonnunquam

In coruscatione haud languidâ in nubibus.
Itidem sit tuus intuitus haud parcus.

Circa meum filium, illo tollente clypeum;

Itidem erit recordatio ardui strenui-(Trenmoris), Tuorum magnorum facinorum, princeps asperarum Quanquam nihil sit in te nisi ventus." [plagarum. Tetendit ille hastam magnam meæ manui,

Et sustulit ille in ältam saxa fusca

[poris sui,

(Ut loquerentur) ad loquendum de circumstanciis tem
Eorum capitibus (existentibus) in musco clivorum.
Sub saxo sepelivit princeps suum gladium
Et purum umbonem è latere sui clypei;

Ipso caligante sub cogitationibus haud parcis,
Eruperunt dicta lentè ex pectore.

[liginem

"Quando cades tu, o saxum, sub pulverulentam caEt tu eris (amissus) in amissione inter muscum annoTunc veniet viator a tergo

Fistulans-ore super tua pulvere, et pergens.

Haud notitia est tibi, imbecille sine vi,

[rum,

So monadh Mhoiléna fo chliu,

Anns na ghéill an righ a shleagh fhéin
An deireadh a bheum' air an raon.
Grad o fhianuis, a thrian de thuar,
An deireadh nam beum gu'n cùl.
Cha'n 'eil cliu no luaidh ann do ghuth;
Do chòmhnuidh mu chaochan chruach,
Tha do bhliadhna gu luath fo dhubh
Cha bhi cuimhne no luaidh ort fhéin,
Fhir a's dona sa' bheinn fo cheò.

Tha mo chlius' an truscan nan treun,
Gath soluis do 'n àm nach 'eil beò:
Shiubhail mise a mach an cruaidh

Shaoradh laigse gun bhuaidh an armaibh.”
E lasadh suas 'na chliu mòr féin
Grad sgaoil an treun a cheuma còrr
Fo fhuaim daraig Lubair sa' bheinn,
Thar taomadh is beucadh sruith mòir
Ag iadhadh sìos o thòrr an soillse.
Gorm raona caol fo aomadh cruaich
Caoin thoirm nam fuaran shuas o charn
Bha sgaoile brataich mhòir nan sluagh
A' taomadh air fuar ghaoith nam beann.
So chomhara iuil an òig righ

O fhaoin nam frìth an dìomhair gleinn.
Glan bhriseadh an athair o iar,

Sheall grian a' dol sìos o speuraibh :

Chunnaic an treun na sluaigh air sliabh !

Hunc (esse) montem Molenæ sub famâ,
In quo tradidit rex hastam ipsius

In postremâ plagarum super planitie.

Ocius ex ejus conspectu, o tertia pars principis,
In fine plagarum usque ad earum (ultimam) tergum.
Non est fama nec victoria in tuâ voce;

Tuo domicilio circa rivulum tumulorum,
Sunt tui anni citò sub nigritie;

Non erit memoria nec laus tibi ipsi,

Vir, qui es vilissimus in monte sub nebulâ.
Est mea fama in amictu strenuorum,
Radius lucis tempori quod non est vivum:
Exii ego foràs in durâ armaturâ

Ut conservarem infirmitatem sine victoriâ in armis."
Flammescens sursum in suâ famâ magnâ ipsius
Statim dispandit strenuus suos passus eximios
Sub sonitu quercùs Lubaris in monte
Trans effusionem et fremitum torrentis magni
Se-obliquantis deorsum à tumulo in luce.

In cæruleo campo angusto sub declivitate præcipitii
Et blando murmure fontium supernè è saxetis
Erat expansio vexilli magni populorum
Se-fundentis super frigidum ventum montium.
Hocce signum viæ juvenis regis

E desertis saltuum secretarum vallium,
Purè dirumpens aera ab occidente,

Despexit sol iens deorsùm è cœlis:

Vidit strenuus (Fingal) populos super clivo;

Chual e guth an t-sòlais m'a cheumaibh
Briseadh 's a' sgaoileadh m' an cuairt,
Glan dearrsa dol suas o chruaidh.
Ghlac aiteas còrr cridh mòr an righ,
Mar shealgair 'na ghleann uaine féin
'N déigh frasa tha sìoladh am frìth.
Carraig ghlas tha boillsgeadh air beinn,
An droighionn gorm air sgoirm nan carn
'S e crathadh a chinn air gaoith mhall,
Na ruadha coimhead o'n àiridh.

Liath thall aig còinich chaoin nan còs
Chrom Claonmhal' a cheann's e fo aois,
Gun léirsin na shùilibh fo cheò.

Air maide bard còr is e caoineadh.
Glan làimh ris an siubhal a ciabh
Sùilmhalla nan triath, is i fann
Ri danaibh thriath' Atha nan sgiath
Ann an laithibh na h-aois a bha thall.
Ghluais forum a' chòmhraig o 'chluais;
Chaisg focuil fo bhuaireadh a chléibh,
Mall osna gu dìomhair dol suas.

Bha tanas' nam fuath, their iad féin,

Tric mar dhealan a' beumadh a smuainte:

Chunnaic e righ Atha an treun

Fo chrom chrann na beinn' air chùlaobh.

"C'uim a thàinig an dorch?" thuirt an òigh;

"Shiubhail forum a' chòmhraig uainn:

Ann a dheireadh thig an righ còrr