Erat Cathmor, sicut procerus juvenis, Quando requiescit blanda pax super campo. Sicut undas fuscas arduas à magno oceano. Processit Foldathus ex Moma Sicut nubes, amictus habitationis spectrorum. Jussit ille ad pugnam se-movere Omnes nationes et confestim esse in erica; Instar fluctuum jugosorum canorum euntium sursum, Effusæ sunt arduæ vires populorum super campum. Fuit superbus ingens passus ipsius, Rubro ejus oculo sub irâ et obliquo. "O Cormul, est callis sub tuo oculo; Ecce viridem eum ad tergum hostis; Mitte bellatores tuos strenuos illuc, Præ metu ne Selma sub tenebris nos effugiat O bardi Iernes, cujus est viridissima species, Na éireadh guth ri cluais le dàn, Siol Mhòrbheinn a' tuiteam mu 'n stuadh Gun fhilidh, gun luaidh, fo lann, Droch naimhde thréin Chairbre o thuath. Tachri air fear astair, fo chiar, Dubh cheathach nan sliabh air Léna, Cormul a' dorchadh is e siubhal; An so tuiteam sìos sa' chòmhrag Ne oriatur vox ad aurem cum carmine, Sine bardo, sine laude, sub telo, Improbis hostibus strenui Carbaris à septentrione. Circa eorum spectra in ejus vecturâ euntia, Ejus intuitu eunte tardè post Nigris oculis fortem-bellatorem à Ratho; Quando sepones principem illum ad tergum, In hoc (loco) ruam ego deorsum in certamen Commotum est signum lugubre mortis, Surrexit Fingal in saxeto Moræ. Vidit ille eos à latere ad latus Inclinantes-se [simul] instar unius in certamen. Dearsadh air a dhubh charn féin Sheas Cathmor o cheud sruth Atha; A ruighe bàn do thilleadh an triatha, Measg falbhan a troma chiabh. 'S e 'thanas a th'ann, Oighchaomha ; Coruscans super atro saxeto suo Stetit Cathmor à centum rivis Athæ; Stantia [sola] secum super duabus nubibus, Tollentem undas insanas magni oceani, Et vento levante tardè eorum nubigenas capillos, Quodnam illud est nisi efficax gladius Mornæ ? O bellator acutarum plagarum in certamine, Instar novæ arboris, quæ excisa est ex monte Suos lacertos candidos ad reditum principis, Ne accipe eos ut sonitum ab ejus clypeo, |