In fusco tempore sui somnii ipsius?

An est notitia tibi de certatione durarum plagarum?

Quis es tu, fili obscuritatis cœlorum?

An stas tu in conspectu regis

Tenue spectrum ex tempore antiquo?

Anne vox tu à nube imbrium

Cum periculo Iernes gladiorum priscorum ?” *
"Non sum vir-viatorius obscuritatis ego ipse,
à nube torvitatum:

Nec vox ego

At (venit) est meum dictum cum periculo Iernes;
An auditus est a te umbo sonituum?

Non spectrum est ille, rex Athæ fluentorum,
Qui fundit sonitum super noctem."

"Fundat heros suam vocem ipsius,

Est melos citharæ Cathmori sonitus:
Est lætitia, fili obscuritatis cœlorum,
Exardens super meum animum sine tetricitate.
Hicce (est) cantus ducum durarum plagarum
Tempore noctis super semita nimborum,
Quando flammescit animus heroum,
Prolis crudum periculum cui est voluptas.

Est semen meticulosum semper in trepidatione

In valliculâ halituum mollium,

Ubi se-acclinat nebula matutina ad clivum

A cæruleo cursû rivuli viretorum.'

"Non meticulosi, o (dux) caput itineris heroum,

Proavi, unde (nata sum) cecidi ego ipse:

Erat habitatio illis obscuritas undarum

* i. e. bellicosæ olim.

An tìr fhadda sìol colgach nam beum.

Ach ni 'n sòlas do m'anam tlàth
Fuaim mall a' bhàis o 'n raon.

Thig esan nach géill gu bràth:
Mosgail bard focail is caoin."

Mar charraig is sruthan r'a taobh,

Am fàsach nam faoin bheann

Sheas Cathmor, ceann-feadhna nach maoin,

An deoir

Mar oiteig air 'anam le bròn

Thàinig guth caoin na h-òigh

A'mosgladh cuimhne talmhuinn nam beann,
A caomh chòmhnuidh aig sruthain nan gleann,
Roimh 'n àm an d'thàinig e gu borb
Gu cobhair Chonmhoir nan colg fiar.
"A nighean coigrich nan lann,”
(Thionndaidh i a ceann o'n t-sonn)
"'S fhadda fo m' shùil an cruaidh
Crann flathal Innis uaine nan tonn.
Tha m'anam, do thubhairt mi fhéin,
An truscan nan sian ciar.

C'ar son a lasadh an dealra so féin,

Gus am pill mi an sìth o'n t-sliabh ?

'N do ghlas m' aghaidh na d' fhianuis, a làmh-gheal,

'S tu togail do m' eagail an righ?

'S àm cunnairt, ainnir nan trom chiabh,

Am do m'anam, mòr thaila na strì.

Atas e tomhail mar shruth

In terrâ longinquâ seminis (bellicosi) aculeati plaga

At non est gaudium meo animo benigno

Sonitus tardus mortis à campo.

Venit ille qui non cedit in æternum :

[rum.

Expergeface bardum verbi, quod est blandum."

Instar rupis, et fluento juxta ejus latus,

In desertis declivium montium

Stetit Cathmor, (dux) caput virorum haud molle,
In lacrymis-

Instar auræ super ejus animum cum mærore
Venit vox blanda virginis

Expergefaciens memoriam terræ montium,
Ejus placidæ habitationis ad fluenta vallium,
Ante tempus quo venit ille strenuè

In auxilium Conmoris mucronum ferorum.

"Filia peregrinorum armorum,'

(Avertit illa suum caput ab heroe),
"Est diu sub meo oculo in dura-armatura

Ramus splendidus Inisunæ undarum.

Est meus animus, dixi ego ipse,

In amictu nimbrorum atrorum.

Quare flammescat coruscamen hoc ipsum,

Donec redeam ego in pace à clivo?

[candida,

An palluit meus vultus in tuo conspectu, o manus

Cum tolleres mihi in metum regem?

Est tempus periculi, virgo gravium capillorum, Tempus meo animo, magnæ habitationi certationis. Tumet ille ingens instar fluminis

A' taomadh air Gaill nan cruaidh bheum.

An taobh carraig chòsach air Lona, Mu chaochan nan sruthan crom

Glas an ciabh na h-aoise

Tha Claonmhal', righ clàrsaich nam fonn;
Os a chionn tha crann daraich nam fuaim,
Agus siubhal nan ruadh-bhoc sliom.
Tha forum na strì 'na chluais

'S e 'g aomadh an smaointibh nach tiom:
An sin biodh do thalla, Shùilmalla,
Gus an ìlsich forum nam beum,

Gus am pill mi an lasadh na cruaidhe

O thruscan duibhre na beinn,

O'n cheathach a thrusas o Lona

Mu chòmhnuidh mo rùna féin."

Thuit gath soluis air anam na h-òighe;
Las i suas fa chòir an righ:

Thionndaidh i a h-aghaidh ri Cathmor,
A ciabh bhog anns na h-osna a' strì.
Reubar iollair nan speur ard

O mhòr shruth gaoithe nan gleann,

'Nuair a chi e na ruadh bhuic f'a chòir

Clann eilid nam faoin bheann,

Mu'n tionndaidh Cathmor nan cruaidh bheum

O'n stri mu 'n éirich dàn.

Faiceams thu, ghaisgich nan geur lann,

O thruscan an duibhre dhuibh,

'Nuair thogas ceò mu 'm chòmhnuidh féin,

Se-fundens super Gallos durarum plagarum.
In latere rupis cavernosæ super Lonâ,
Prope rivulum aquarum flexuosarum
Canus in capillis senectutis

Est Clonmal, rex citharæ modorum;
Supra ejus caput est ramus quernus sonituum,
Et iter ruforum capreolum nitentium.
Est fremitus certationis in ejus aure
Se-reclinantis cogitationibus haud mollibus :
In illo (loco) sit tuum domicilium, Sulmala,
Donec subsidat strepitus plagarum,

Donec redeam ego in flammâ duræ-armaturæ
Ab amictu obscuritatis montis,

A nebulâ, quæ se-succingit è Lonâ

Circa habitationem mei desiderii ipsius."

Cecidit radius lucis super animum virginis;

Arsit illa sursum coram rege:

Vertit illa suum vultum ad Cathmorem,
Ejus capillo molli in auris certante.

Avelletur aquila cœlorum altorum

A magno torrente ventorum vallium,
Quando videt illa rufos capreolos se coram,
Prolem capreæ desertorum montium,

Priusquam avertatur Cathmor durarum plagarum

A certatione circa quam orietur carmen.
Cernam ego te, bellator acutorum telorum,

Ab amictu obscuritatis atræ,

[ipsius

Quando se-tollit nebula circa meam habitationem