"Air Cròna," so mar thuirt na baird, "Brisidh sruth o ard na h-oidhche Atadh an iadhadh nan àld Gu dearrsa na madainn is soillse; 'N sin thig e gu h-ìosal o charn Le cragaibh nan ceud crann a' boillsgeadh. Tha 'm bàs a chòmhnuidh uime féin. Co tha 'g éirigh o charbad Chlùtha? Faic e measg a nàimhde treun, A sgapas na niala o bheinn; Is e marcachd air steud na fiar ghaoith? Bi-sa mar d'athair, a Ghaill. "Tha Selma fosgailt fada thall, Stuadh osaig gu ciar air an fheur. Tha 'n righ a' tighinn a nall le' chliu. "Super Cronâ," ecce quomodo locuti sunt bardi, "Erumpit fluentum ex culmine noctis Tumescens in mændris rivulorum Usque ad coruscationem matutini-(temporis) et lucem; Tunc veniet illud ad humile (solum) è saxeto Cum saxis centum arborum resplendens. Sint me passus procul à Crona; Est mors habitans circa ipsam. Estote vos instar fluminum à Mora, O semen Morvenis, cujus est tenebrosa nubes. Est mons se-obumbrans præ rege, Quis nisi Morna equorum frementium? Est Selma aperta longè ex-adverso, (Sunt) manus bardorum trementes circo citharas, Decem bellatores cum quercibus ab arduo (monte) In domicilio spatioso arduo, cujus est eximium conEt coruscatio solis super clivo [vivium. Et (ab unda) undosum flamen fuscè super herbâ. Est rex veniens huc cum suâ famâ. Nach fhuasach garbh fhuaim na strì? Tha glaine na sìth m'a ghruaidh. Ach thilleadh an righ le buaidh. Bi-sa mar d'athair, Fhillein." Ghluais iad fo chaoin fhonn nam bard; Bha 'n airme air ard a' gluasad An sàmhchair sheas mi fhéin r'a thaobh Air eagal gu'm faicinn air raon A chuireas gaoth lom fo 'eigh An truscan ciar na h-oidhche. Chi balachan sud air an ard Nonne terribilis asper sonitus certaminis? Fuit terribilis asper sonitus certaminis, Sed rediit rex cum victoriâ. Esto tu sicut est tuus pater, Folan." Processerunt illi sub blando cantu bardorum; Fuerunt eorum arma in alto se-moventia Sicut junci camporum in autumno, Qui cedunt sub facie ventorum. Super Mora stetit rex sub durâ (armatura); Erat nebula [se-erigens] se-mittens sursum circa ejus Qui erat vinctus ad ramum collium Super saxulo atro-rufo Cormulis. In silentio steti ego ipse ad ejus latus, Meis oculis obliquatis ad sylvam Cromlæ (Præ) metu ne viderem super campo [clypeum, Populum in conflictu haud languidi certaminis, Et esset meus animus saliens in conflictum, Et meus semi-passus ante me [provecti] super clivo. Fuit splendor circa è mea durâ-armatura; Fui similis ego flumini ex Tromone, Quod ponit ventus (acer) nudus sub glaciem In amictu fusco noctis. Cernit adolescentulus id super cacumine Purum sub coruscatione ab oriente; Vertit ille suas aures in capite [in silentio. (Non sine magnâ admiratione) sine admiratione parca Non se inclinans trans rivulum Bha Cathmor mar ard dige, 'Nuair chlosas caoin shìth an raon. Mar stuadh ciar ard o mhòr chuan. "A Chormuil, tha 'n t-aisre fo'd shùil; |