Erat rex sicut sol suis amicis ipsius;
Ut aura valida eorum ramis viridibus;
Erat gaudium in domicilio chordarum ;
Erat ejus amor circa strenuos Bolgæ.
Est ejus nomen habitans hodie in Atha,
Sicut memoria tristis de inanibus larvis,
Quando venerunt et erat terribilis earum mansio :
At difflârunt illæ asperos nimbos à nobis.
Surgant voces blandæ Iernes

Ad levandum è damno animum regis,
Ille est instar fulguris cœlorum,
Coruscans in offuscatione luctaminis,
Quando coegit ad pacem strenuos.
Fonar, ex canis illis saxetis supra
Funde nænias et laudes horum temporum;

Funde ea super lernen victoriarum,

Donec subsidet res-dura sub cantu."

Mihi," dixit Cathmor strenuus,

"Non orietur cantus chordarum aut carminum

A Fonare apud Lubarem cataractarum ;
Fuerunt validi qui extenduntur ex adverso;
Ne fuga tu lentum iter larvarum.

Procul, Malthe, procul à me

Sit Ierne cum laude et cum cantu;

Non est gaudium propter hostem qui est frigidus,
Et cum non surgit hasta sursum cum heroe.
Cum matutino tempore effundet-se nostrum robur;
Est Fingal sub armaturâ super præcipitio."

Mar thonnaibh dol air 'n ais fo ghaoith,
Thaom Eirinn o thaobh an righ;

Dubh domhail an raonaibh na h-oiche
Sgaoil crònan gun soillse o shluagh.

Fo chraoibh o bheinn gach bard air àm
'Na shuidhe thall fo 'chlàrsaich féin;
Thog iad am fonn nach robh gann,

Is bhuail iad ceòl caol mall o theud,

Gach aon diubh do thriath do 'n robh 'luaidh.

Ri losgadh an daraich bha thall,
Bhuail Sùilmhalla mall an teud;

Bhuail i clàrsach o àm gu àm,

Gaoth ag iadhadh mu chiabha nam beus.

An dùbhra dubh bha Cathmor féin,
Fo chraoibh a bha aosda a cheann.
Bha lasadh an daraich o 'n treun;
Chunnaic e i; cha 'n fhac i e thall;
Bha 'anam a' taomadh gu dìomhair,
'Nuair a chunnaic e shìos a sùil mhall
Ach tha cruadal nam blàr do chòir,
Mhic Borbair nam mòr thriath.

Am measg nan teud o àm gu àm

A dh'éisd i thall mu triath's mu shuain :
Bha h-anamsa suas gun dàil ;

B'e 'toilse, san tràth fo ghruaim,

A chur suas a fonn brònach féin.

Sàmhach an raon; air thaobh an sgiath

Theich osaig is sian na h-oiche.

Instar undarum euntium retro sub vento,

Effudit-se Ierne à latere regis;

Atrum densum in agris noctis

Sparsum est murmur sine luce à populo.
Sub arbore ex monte singulo bardo suâ vice
Sedente ex adverso sub citharâ suâ ;
Sustulerunt illi cantum qui non erat parcus,
Et pepulerunt illi melos tenue lentum è chorda,
Quisque eorum principi cui erat ejus studium.
Juxta exustionem quercûs quæ erat ex adverso,
Pepulit Sulmala lentè chordam;

Pepulit illa citharam de tempore ad tempus,
Vento se-obliquante circa cirros venustatum.
In obscuritate nigra erat Cathmor ipse,
Et sub arbore, quæ erat vetusta, ejus caput.
Erat flamma quercûs (procul) à strenuo;
Vidit ille eam; non vidit illa eum ex adverso;
Erat ejus animus se-effundens secretò,
Quando vidit ille infra ejus oculum lentum;

At est crudum-periculum prœliorum in tuâ viciniâ, Fili Borbaris magnorum heroum,

Inter chordas de tempore in tempus [ejus soporem: Auscultavit illa ex adverso circa suum heroa et circa Fuit ejus animus (excitatus) sursum sine morâ; Fuit ejus voluntas, in eo tempore sub tetricitate, (Tollere) mittere sursum suum cantum lugubrem ipsius. Est tranquillus ager; super lateribus alarum Fugerunt flamina et nimbi noctis.

Ghéill na barda; roi`a' chiar

Tha comhara liath-dhearg a soillseadh
Fo bhoillsge glas nam faoin fhuath.

Dhorch' an speur, cruth faoin nam marbh
Measg tional nam balbh nial.

Gun smaointe bha aon nighean Chonmhoir

Mu lasadh bha falbh an cnàmh.

Bha thusa 'na d'aonar 'na miann,

A thriath Atha nach faoin carbad.
Thog ise gu caoin am fonn,

Is bhuail i a loma chlàrsach.

Thàinig Clungheal; cha d'fhuair òigh. "C'àite bheil a chòrr shoillse?

Shealgaire o chòinich nan còs,

Am fac sibh gorm-shùil nan seòd boillsgeadh ?

Bheil a ceuma mu Lumon an fheir

Mu leapa o 'n leum na ruaidh?

Mise truagh! tha 'boghasa thall

An talla do 'n gnàth na cuirm.

C'àite bheil gath soillse mo chléibh ?"

"Tréig mi, luaidh Chonmhoir nan treun;

Cha chluinn mi thu féin air sliabh ;
Tha mo shùile air ard righ nam beum;
Tha 'astar fo bheudaibh nan gnìomh!

Esa dha 'm bheil m'anam gu léir
An ciar aimsir mo cheud aisling.
Domhann dorcha shìos an còmhrag

Cha 'n fhaic gaisgeach, tha mòr, mo nial.

Cesserunt bardi; per fuscam (noctem)
Sunt signa cano-rutila lucescentia

Sub coruscatione lucophæâ vanarum larvarum.
Offuscatum est cœlum, formis vanis mortuorum
Inter cœtum mutarum nubium.

Sine consilio erat sola filia Conmoris

Circa flammam, quæ erat abiens in carbones.

Fuisti tu solus in ejus mente,

Princeps Athæ haud inanis currûs.

Sustulit illa blande cantum,

Et pepulit illa suam nudam citharam.

Venit Clungal; haud invenit virginem.

Quo loco est ejus eximius splendor?

O venatores à musco cavernarum,

An vidistis vos cæruleum-oculum heroum renidentem? An sunt ejus gradus circa Lumonem graminis

Circa lectum ex quo saliunt rufæ (caprex)

Me miserum est ejus arcus ex adverso

In domicilio cui sunt assuetæ epulæ.

Quo loco est radius lucis mei pectoris ?"

Relinque me, o dilecta Conmoris strenuorum ;

Non audio ego te ipsum super clivo;

Sunt mei oculi erga arduum regem plagarum;
Est ejus iter sub damnis facinorum ;
Ejus cui est meus animus omninò

In fusco tempore mei primi somnii.
Profundus tenebrosus infra in certamine

Non cernit heros, qui est magnus, meam nubem.