Ghluais e 'na chòdhail air gaoith:

Shaoil leis gu 'n do dhùnadh do shealgair
A ghorm shùil an cearbaibh a phràimh.
Cha ghluaiseadh osag air an t-sliabh
Gun fhios do leum riabhach nan ruadh.
Chunnaic esa cù an uchd bhàin ;
Chunnaic e an sgiath bhriste thall;
Thill dùbhra air ais air a chliabh ;
Bha smuainte dubhach 'g éirigh ciar
Mu thuiteam nan triath air an raon.

Thig sluagh mar shruth tha taomadh sìos ;

Thig cinne nach fhiach 'nan déigh;

Ach comhraichidh trian diubh an sliabh
Dol thairis le 'n gnìomhaibh treun;
Freag'ridh na cruachain an iarruidh

Ro' shiubhal nam bliadhna dhubh-chiar ;

Bidh gorm shruth ag iadhadh m'an cliu.
Dhiubhsa féin biodh treun o Atha,
'Nuair a chuirear air làr a cheann.
Tach'readh guth nan àm tha thall,
Ri Cathmor ann am mall ghaoith,
'Nuair a leumas e osaga ciar

Air iomall dubh-riabhach nan stoirm."

Thionail Eirinn m' an cuairt do 'n righ A chluinntinn guth a' chumhachd thréin, Gach eudan ag aomadh le sòlas,

An solus nam inòr chraobh.

Thréig na bha fuasach a' chruach;

Movit-se ille in ejus occursum super vento:
Credebatur ab eo quod clauderetur venatori
Cærulus oculus in fimbriis sui soporis.

Haud movebatur aura super clivo

Quin nosceretur ab eo saltus fusco-maculosus rufarum.

Vidit ill canem pectoris candidi;

Vidit ille clypeum fractum ex adverso;

Reversa est obscuritas retro super ejus pectus;

Erant cogitationes tristes orientes fuscè

Circa casum principum super acie.

Venit populus instar fluminis, quod funditur deorsum;
Venit progenies quæ est nullius pretii ejus à tergo;
At signabit tertia pars eorum clivum
Transiens cum suis factis fortibus;
Respondebunt tumuli quæstionibus

Per cursum annorum atro-fuscorum ;

Erit cæruleus rivus se-obliquans circa eorum famam. Ex iis ipsis sit strenuus-vir ex Atha,

Quando ponetur in humum ejus caput.

Occurrat vox temporum, quæ sunt ultrà (hoc),

Cathmori in lentis ventis,

Quando saltabit ille in flaminibus fuscis

In extremitate atro-maculosâ nimborum."
Convenit Ierne in circuitum regis

Ad audiendum vocem ejus potestatis strenuæ,
Singulo vultu se inclinante cum gaudio
In luce magnarum arborum.

Reliquerunt qui fuerunt terribiles præcipitium;

Bha Lubar ag iadhadh ro'n t-sluagh.
B'e Cathmor an teine o speur,
Bha dealradh a chairde gu léir ;

'Nam meadhon bha urram do 'n righ,
An anama ri sòlas a' strì.

Cha robh sòlas air 'anam na fiamh;
Cha bu choigreach an triath do chòmhrag.
"C'uime tha 'n righ fo bhròn ?"

Thuirt Malthos a b'fhiadhaiche sùil:
"Bheil nàmhaid aig Lùbar nan tòrr?
Bheil acsa na thogas o 'chùl
Sleagh fhada is ùr gu bàs?

Cha 'nann cho mìn ri so, a thriath,
Bha Borbair na feile, d'athair féin,
An righ a thogadh gu feum sleagh.
Bha fhearg mar theine losgadh riamh;
Bha 'shòlas an cian mu nàimhdibh,

A thuiteadh marbh fo spairn nan sgiath.
Tri lài bha cuirme do thriathaibh

O laoch nan liath chiabh àillidh,
'Nuair shìn Calmar a bhàs air sliabh,
Thug cobhair do Ullin o Lâra,
Caoin thalamh nan sàr 's nan sruth.
'S tric a dh' fhairich e le' làimh
Ruinn na cruaidh a bhuail an lot,
Chuir nàmhaid am blàr air chùl;
'S tric a dh' fhairich e le' làimh ;
Bha sùile an t-sàir fo leas.

Erat Lubar se obliquans per populum.
Erat Cathmor ignis è cœlo,

Qui illuminabat suos amicos omninò;

In eorum medio erat honos regi,

Eorum (amore) animis cum gaudio certantibus.
Non erat gaudiam super ejus animo nec metus ;
Non erat (imperitus) peregrinus princeps certamini.
Quare est rex sub moerore?"

Dixit Malthus, cujus erat ferissimus oculus:
"An est hostis ad Lubarem tumulorum?
Est apud-eos qui tollat à tergo

Hastam longam et novam ad mortem
Non æquè mitis ac hoc, o princeps,
Fuit Borbar hospitalitatis, tuus pater ipsius,
Rex qui tollebat ad rem-gerendam hastam.
Erat ejus ira instar ignis urens semper;
Erat ejus lætitia diutina circa suos hostes,
Qui cadebant mortui sub luctamine clypeorum.
Tres dies erat epulum principibus

A bellatore canorum capillorum venustorum,
Quando extendebatur Calmar in morte super clivo,

Qui tulerat auxilium Ullinæ à Larâ,

Amœnâ terrâ egregiorum et rivorum.

Sæpe attrectavit ille cum sua manu

Cuspidem duri-ferri quod percussit vulnus,
Quod misit ejus hostem in prælio ad tergum;
Sæpe attrectavit ille eam cum suâ manu;

Erant oculi egregii (viri) sub labe.*

Bha 'n righ mar ghréin do 'chairdibh féin;

Na aiteal treun do 'n geugaibh uaine;

Bha sòlas an talla nan teud;

Bha 'annsa mu threunaibh Bholga.

Tha 'ainm a tuinidh 'n diugh an Atha,
Mar chuimhne dubhach air fàs fhuathaibh,
'Nuair a thàinig is b' fhuathail an tàmh:
Ach shéid iad na garbh shianta uainn.
Eireadh gutha caoin na h-Eirinn
A thogail o bheud anam' an righ,
Esa mar dhealra nan speur,
A' boillsgeadh an ciaradh na strì,
'Nuair a chuir e gu sìth na trein.
Fhonnair o na liath charnaibh shuas
Taom tuire is luaidh nan àm;
Taom iad air Eirinn nam buaidh,

Gus an sìolaidh a' chruaidh fo dhàn."
"Dhomhsa," thuirt Cathmor an treun,
"Cha 'n éirich fonn nan teud na dàn
O Fhonnair aig Lùbar nan leum :
Bha iad neartor tha sinnte thall;

Na fuadaichse mall thriall nam fuath.
Fada, Mhalthos, fada uam,

Biodh Eirinn le luaidh is le fonn;

Cha 'n 'eil sòlas mu nàmhaid tha fuar,

'S nach éireadh sleagh suas le sonn.

Le madainn a thaomas ar neart;

Tha Fionnghal fo bheart air a' chruaich."