Fhir-bhriseadh nan sgiath, bi falbh. “ 'N d'thig solas mu lagaich, a thriath? Mhic Chlatho a’s guirme suil, “ Oisein, thoir dhomh féin mo sgiath, Vir-ruptor clypeorum, esto proficiscens. “An veniet solatium propter imbecillos, princeps ? Non est, Ossiane, meus clypeus mihi ipsi ; Est ille fractus et sparsus super clivum ; Fractæ sunt pennæ avis subfuscæ cælorum Super mea galeâ sub ictibus certaminis. Quando fugit hostis rapide, Erunt patres principum sub solatio ; At surget eorum suspirium usque ad tertiam-(partem), Quando interibunt bellatores in campo. Non cernetur à Folane rex ; Quare esset ille sub vi luctus ?” Fili Clathûs, cujus est maxime cæruleus oculus, Juvenis Folan, ne expergefacito meum pectus. Nonne fuisti tu ignis sine nebulâ, Et non erit gaudium denuo principi ? Haud est (æqualitas) expletio tuæ famæ mihi ipsi ; (At) instar solis est strenuus meo itineri : Est ille intuens meos passus cum gaudio, Sine umbra commorante circa ejus vultum. Sursum, o Folan, ad Moram tumulorum; Est epulum in nebulâ appositum. “Ossiane, da mihi ipsi meum clypeum, Pennas, quæ sunt fuscæ super vento: Pone ea juxta Folanem, o princeps, Ut ne perdat ille nisi tertiam partem suæ famæ. Strenue Ossiane, est imbecillitas super me ipsum ; Pone me sub clade in cavernâ. Ne erige super me saxum in monte An est tua anima super gyratione ventorum, Posui ego eum in rupe cavernarum Bha mi'g éisdeachd-cha chualas fuaim : |