In quibus intuetur lux secreto “An recordatio (est) tibi illa, o princeps, spone, Properavit ejus anima prorsum cum sonitu Ad angustam vallem sub præcipitiis Momæ; Venit illa in somnio sine colore Ad splendorem Lenæ modesti sermonis, Eà dormiente juxta flumen Dalruæ Post reditum à sectandis cervis. Erat arcus lævis ad latus virginis Sine nervo, auris mollibus natantibus Circa ejus sinum candidum cum ejus cirris: Sub amictu pulchritudinis in juventute Extendebatur super terrâ virgo eximia principum, Atrè se-inclinans ab oris tumulorum Venit Foldathus sine colore in sanguine; Vastè-fimbriata à sonitu fluentorum Lubaris Relinque, Clatho cæruleorum oculorum, Relinque tu aulam novarum chordarum; Aspecta coruscamen quod splendet usque ad tergum; Quod est arefaciens populos circa ejus gradum. Ne aspice longius, quoniam caligat; Leviter ex tenui medio cithara Pellant virgines heroum earum sonum; Non venator est qui descendit à desertis, A rore super saxetis rufarum; Non curvat ille arcum super ventum; Non perdit ille canam sagittam in agro. Procul infra in rubore certaminis, Aspice certamen confertum ad ejus latus TOM. III. Ag imeachd an iadhadh an stri, Tréig a Clatho nan gorm shùil, |