/

AY

UDISTIN! quam lenta fonans campana per

agros, Ærato occiduam nuntiat ore diem. Armenta impellunt crebris mugitibus auras,

Lassatusque domum rufticus urget iter. Solus ego in tenebris moror, & veftigia folus Compono tacitá nocte, vacoque mihi.

2. Omnia pallefcunt jam decedentia visu,

Et terra & cælum, qua patet, omne filet. Cuneta filent, nifi musca suam sub vefpere fero

Raucisonans pigram qua rotat orbe fugam ; Cuncta filent, nifi qua faciles campanula fomnos Alliçit, & lento murmure muleet oves.

Quàque 3: Quàque hedera antiquas fociâ complectitur umbrâ

Turres feralis lugubre cantat avis ;
Et strepit ad lunam, fi quis fub nocte vagetur

Imperium violans, Cynthia Diva, tuuin.

4. Has propter veteres ulmos, taxique sub umbrâ

Qua putris multo cespite turget humus, Dormit, in æternum dormit gens prisca colonam,

Quisque suâ anguftá conditus usque domo.

5. Hos nec mane novum, Zephyrique fragrantior aura,

Nec gallus vigiii qui vocąt ore diem,
Nec circumvolitans quæ ftridula garrit hirundo

Stramineumque alia sub trabe figit opus,
Undique nec cornu vox ingeminata fonantis
Æterno elicient hos, repetentque toro,

6.
Ampliùs his nunquam conjux bené fida marito

Ingeret ardenti grandia ligna foco ;
Nec reditum expectans domini fub vefpere fero

Excoquet agrestes officio sa dapes;
Nec curret raptim genitoris ad oscula proles,
Nec reducem agnoscent æmula turba patrem.

Quam