CARMEN ELEGIACUM.

I.

UDISTIN! quam lenta fonans campana per

A

agros,
Erato occiduam nuntiat ore diem.
Armenta impellunt crebris mugitibus auras,
Laffatufque domum rufticus urget iter.
Solus ego in tenebris moror, & veftigia folus
Compono tacitá nocte, vacoque mihi.

2.

Omnia pallefcunt jam decedentia vifu,

Et terra & cœlum, qua patet, omne filet. Cuneta filent, nifi mufca fuam fub vefpere fero Raucifonans pigram qua rotat orbe fugam; Cuneta filent, nifi qua faciles campanula fomnos. Allicit, & lento murmure mulcet oves.

Quàque

3:

Quaque hedera antiquas fociâ complectitur umbrâ
Turres feralis lugubre cantat avis;

Et ftrepit ad lunam, fi quis fub nocte vagetur
Imperium violans, Cynthia Diva, tuum.

4.

Has propter veteres ulmos, taxique fub umbrâ Qua putris multo cefpite turget humus, Dormit, in æternum dormit gens prifca colenum, Quifque fuâ anguftâ conditus ufque domo.

5.

Hos nec mane novum, Zephyrique fragrantior aura,
Nec gallus vigili qui vocat ore diem,
Nec circumvolitans quæ ftridula garrit hirundo
Stramineumque aliâ fub trabe figit opus,
Undique nec cornu vox ingeminata fonantis.
Eterno elicient hos, repetentque toro.

6.

Ampliùs his nunquam conjux bené fida marito
Ingeret ardenti grandia ligna foco ;
Nec reditum expectans domini fub vefpere fero
Excoquet agreftes officiofa capes;
Nec curret raptim genitoris ad ofcula proles,
Nec reducem agnofcent æmula turba patrem.

Quam